ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ- ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΜΟΤΙΒΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΡΟΥΕΖΕΣ
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το ότι, ένας άνθρωπος, έρχεται να κάνει μια δουλειά, έχοντας πριν δουλέψει στη ζωή του, αντί να σιτίζεται από κάποιο κομματικό πρυτανείο, αντί να είναι “Γιός” ή “Ανηψιός” κάποιου ισχυρού πολιτευτή, από πότε είναι μειονέκτημα;.
Στη γωνία τον περιμένω. Του την έχω “στημένη”. Να δω πως θα το πάει το “μαγαζί” που λέγεται Νοσοκομείο. Αν πάει καλά, θα τον επευφημήσω. Αν όχι, θα τον αποδοκιμάσω. Αλλά πάντως όχι, επειδή δεν είναι γιος, εγγονός, ανιψιός ή κομματο-σιτιζόμενος.
Μα έχουμε τρελαθεί σε αυτόν τον τόπο;. Από πότε, είναι ύποπτος κάποιος που πριν αναλάβει μια δημόσια θέση, έβγαζε μόνος το ψωμί του;. Εγώ, άλλους φοβάμαι. Εκείνους που έτρωγαν, παντεσπάνι, τσάμπα. Όσο για τον Πανοτόπουλο, δεν θα βιαστώ. Θα τον δώ. Θα τον καρατάρω και θα τον αξιολογήσω. Μέχρι τότε, ακόμα και οδοκαθαριστής να ήταν (το πιο έντιμο επάγγελμα, για μένα) δεν θα δίνω δεκάρα. Μου αρκεί που δεν είναι πορφυρογέννητος. Γιατί, αυτοί μας φέσωναν πολυτελώς, χωρίς αιδώ και αδιαφορώντας για τις επόμενες γενιές και τη χώρα.
ΥΓ. Το Δημόσιο Νοσοκομείο Σαντορίνης. Όσοι το θέλετε ιδιωτικό μαγαζί, θα είμαστε απέναντι. Έτσι;. Με όποια κυβέρνηση.