Με ιδιαίτερα κατανυκτικό τρόπο, έγινε η περιφορά του Επιταφίου στην Παναγία Επισκοπή. Ο καιρός, μουντός και θλιμμένος, με λίγες ψιχάλες, που έπεφταν σαν ουράνια δάκρυα, πάνω στα δεντράκια του περιβόλου της εκκλησίας, ενώ ο γηραιός κωδωνοκρούστης, χτυπούσε πένθιμα τις καμπάνες. Οι πιστοί, λιγοστοί, αλλά ήδη αρκετοί για να γεμίσουν ασφυκτικά το μικρό Βυζαντινό κομψοτέχνημα που χτίστηκε τον 11ο αιώνα από τον Αλέξιο Α’ Κομνηνό και για αιώνες αποτέλεσε μήλον της έριδος μεταξύ των ορθοδόξων και των καθολικών οι οποίοι κατέλαβαν το νησί μετά τη σταυροφορία του 1204.
Η διαδρομή του Επιταφίου ήταν σύντομη, καθώς το χωριό της Μέσα Γωνιάς, μετά το σεισμό του 1956 σχεδόν ερειπώθηκε και κατοικείται ελάχιστα. Ξεχωριστό σημείο της περιφοράς, ήταν η σύντομη παραμονή στο λιτό νεκροταφείο, όπου ο ιερέας, εκτός από τους καθιερωμένους ύμνους, μίλησε για λίγο στους πιστούς για το αναπόδραστο του θανάτου και την πίστη στην ανάσταση και την αιώνια ζωή.
