ΚΑΜΑΡΙ: ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ, ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΕ ΜΑΝΤΟΥΣΗ, ΕΠΙΛΗΦΘΕΙΤΕ

Ένας, δρόμος. Μια στροφή. Και μαζί ένα μαρσάρισμα κι ένας κίνδυνος. Από κάποιους, που ίσως κέρδιζαν μερικά δευτερόλεπτα, πατώντας το γκάζι. Κινδύνεψα από αυτούς, βράδι. Πηγαίνοντας στο καφενείο. Αλλά είμαι- υποθέτω- ενήλικας και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου.

Όμως πριν λίγο καιρό, ο Καβαλέκας, διαχειριστής του καφενείου, με απόλυτη και συγκινητική προθυμία παραχώρησε τη μια αίθουσα, για να γίνει Νηπιαγωγείο. Το υπάρχον κτίριο του Νηπιαγωγείου (άλλη ιστορία, αυτή!), δεν επαρκούσε.

Χωρίς άλλη περιγραφή. Σήμερα. Βλέπω παιδάκια, έξω στις σκάλες. Φυσικά, σχεδόν σταματώ το αυτοκίνητο. Με προσπερνάει με 1.000, ο βιαστικός. Τα παιδάκια, έξω. Κι αν ρε μεγάλε, κάποιο νήπιο πεταγόταν στο δρόμο;. Θα κέρδιζες δευτερόλεπτα, για τις μεγαλειώδεις υπηρεσίες σου, στον πλανήτη;. Την εκκωφαντική συνεισφορά σου στην ανθρωπότητα;.

Δεν τελειώσαμε. Λίγα μέτρα πιο κάτω, είναι η στάση του ΚΤΕΛ. Αποβιβάζονται παιδιά, του Γυμνασίου. Από πάνω, είναι το Δημοτικό Σχολείο Καμαρίου. Και φυσικά, δίπλα η πλατεία, όπου παίζουν παιδιά.

Πάλι δεν τελειώσαμε. Γυρνάμε πίσω. Εκεί βρίσκεται ο γελοιωδέστερος οδικός κόμβος του γαλαξία. Ένα οδικό σταυρόλεξο, χωρίς απάντηση. Όποιος τον σκέφτηκε- ξέρω ποιος- ας νιώσει υπερηφάνεια. Έκανε την οδήγηση, κουίζ. Άλλο, θέμα αυτό, όμως.

Πάμε τώρα, μπροστά. Κύριε Αντιδήμαρχε, Γρηγόρη Μαντούση. Δεν απαιτώ να ξέρετε το συγκεκριμένο σημείο, αλλά ξέρω, πως το θέμα ασφάλεια το ξέρετε όσο κανείς. Όχι Σαμαράκια. Φωσφορίζουσες πινακίδες με όριο ταχύτητας τα 20-30 χιλιόμετρα. Σήμανση ότι εκεί, βρίσκονται σχολεία. Και λίγος φωτισμός παραπάνω. That’s all!.