“ Καμάρι: Η Υπερηφάνεια της Σαντορίνης”

Αφιέρωμα από την μεγαλύτερη Ινδική εφημερίδα

“Με τις μαύρες παραλίες και τα γαλανά νερά του, το Καμάρι βρίσκεται στον πυρήνα ενός σύμπαντος Γαλήνης. Φανταστείτε μία μικροσκοπική γωνία ενός νησιού, που δημιουργήθηκε μετά από μία τεράστια ηφαιστειακή έκρηξη πριν από περισσότερα από 2 εκατομμύρια χρόνια και τώρα αυτό το σημείο έχει μεταμορφωθεί σε ένα χωριό που είναι η καρδιά της χαράς και της Γαλήνης Αυτό είναι το Καμάρι. Η υπερηφάνεια της Σαντορίνης ”. Αυτά γράφει τη μεγαλύτερη αγγλόφωνη ινδική εφημερίδα the hindu σε ένα αφιέρωμα της με τον τίτλο “Ιστορίες από την Ανατολική πλευρά της Σαντορίνης”.

Ο συντάκτης  αφού περιγράψει τον τρόπο και τις συνθήκες του ταξιδιού προς το νησί συνεχίζει:  περπατήσαμε στην κοντινή παραλία βυθιστήκαμε στην ομορφιά της, με τα μαύρα βότσαλα κι την άμμο που πλαισιώνονται από τα καταγάλανα νερά.[…]  με τον ήλιο να λάμπει έντονα πολλοί από τους επισκέπτες έβρισκαν καταφύγιο κάτω από τις ομπρέλες στην παραλία και μερικοί αγωνίζονταν στην αναζήτηση του τέλειου μαυρίσματος κάτω από τον ζεστό ήλιο”.

Στη συνέχεια, η εφημερίδα γράφει για την γαστρονομία και τα φαγητά τα οποία απόλαυσαν στην παραλία με τις πολλές ταβέρνες που έχουν εκλεκτά μενού σημειώνει χαρακτηριστικά:” Το φαγητό είναι υπέροχο και η θέα της θάλασσας εξαιρετική”.

“Το βράδυ”, συνεχίζει ο Ramendra Kumar, “ αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τον οικισμό που έχει έναν πεζόδρομο, ο οποίος εκτείνεται σε περίπου 2 χιλιόμετρα παραλίας κατά μήκος της Ακτής. Είναι γεμάτος με ξενοδοχεία τα οποία ταιριάζουν σε οποιοδήποτε βαλάντιο, καθώς και ταβέρνες και μπαρ που ταιριάζουν σε κάθε ουρανίσκο. Υπάρχουν επίσης καταστήματα μερικά από τα οποία μένουν 24 ώρες ανοιχτά. Οι πολυσύχναστοι δρόμοι τα φωτεινά καταστήματα οι καφέδες και τα αναψυκτικά, όλα με τα φιλικά χαμόγελα και τα χαρούμενα πρόσωπα ανθρώπων από όλες τις ηπείρους

Ο συντάκτης  σημειώνει ακόμα τη ζωντάνια του πεζόδρομου του Kαμαριού με τους πλανόδιους καλλιτέχνες που παίζουν μουσική δημιουργούν καρικατούρες και πίνακες ζωγραφικής αλλά και πουλούν ευωδιαστό ψητό καλαμπόκι στους περαστικούς. “Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα οτι Ακόμη και το Χάος είναι κάτι Χαλαρό και άνετο” γράφει για να καταλήξει: “ ακριβώς σαν ζωγραφικός πίνακας της Αναγέννησης”.