ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΡΩΤΩ… ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ…, ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΦΟΛΟΗΣΩ…; Διανθίζεις…, εξυψώνεις…, εξυμνείς…, ευχαριστείς από καρδιάς τους δότες αίματος… που πρόσφεραν και προσφέρουν το πολυτιμότερο αγαθό για τον ανήμπορο συνάνθρωπο…! Ευχαριστείς από καρδιάς τους ανθρώπους που προσφέρουν απλόχερα ζωή στην καρδιά…! Δεν φθάνει…, δεν αρκεί…, δεν έχει όρια και σύνορα η προσφορά αυτή… Δεν υπάρχουνε πολλά αμπάρια για να χωρέσουν τα ευχαριστώ και οι ευχές του κόσμου….
Μα δεν υπάρχουν κακοτραχαλιές…, δύσκολα και απροσπέραστα δρομάκια να διαβούμε…, όχι δεν υπάρχουν… Μόνο λουλούδια και γλυκό περπατήματα στο διάβα τους Θεέ μου να θωρούνε μόνο…! Αγάπες μου, είμαι παθών και ξέρω.. Πειράζει που γράφω φίλε δακρυσμένος…, πειράζει που πόνεσα και δεν ξεχνώ…; Μου πρόσφεραν…, γιατρεύτηκα…, ορθώθηκα…, ζωντάνεψα… και ευχαριστώ…! Πολλά ευχαριστώ στον Θεό, που ήθελε ακόμη να είμαι δίπλα σε αυτούς που αγάπησα και αγαπώ…, που έζησα και ζω…, που χαίρονται και χαίρομαι… και νοιώθω την αναπνοή τους…, την εμπλιά τους…, την μιλιά τους και το χάδι τους…ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ……”.