ΣΤΟΧΟΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟΥ
Αλλά και το απολίθωμα ελιάς, που βρήκε ο -τότε- μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Άαρχους Τόμας Πφάιφερ, οδήγησε στην ακριβέστερη χρονολόγηση της μεγάλης Μινωικής Έκρηξης, από τον καθηγητή Βάλτερ Φρήντριχ. Ωστόσο, υπάρχουν τόσο πολλές ελιές στη Σαντορίνη, που να δικαιολογούν τη δημιουργία συνεταιρισμού;. Η απάντηση είναι πως ναι. Μόνο επί θητείας του τότε Δημάρχου Θήρας κ. Άγγελου Ρούσσου, είχαν διανεμηθεί δωρεάν πάνω από 110.000 ελαιόδενδρα, τα οποία φυτεύτηκαν όλα. Ορατή είναι επίσης η τάση, να φυτεύονται εκτάσεις με ελιές, τα τελευταία χρόνια.
Το απολιθωμένο κλαδί που οδήγησε στην εμπερίστατη χρονολόγηση
Όσοι παράγουν ικανή ποσότητα ελαιοκάρπου, αναγκάζονται να μεταβαίνουν στην Ίο προκειμένου να παράγουν λάδι. Μάλιστα, ακόμα και στη γειτονική Ανάφη, περατώνονται οι διαδικασίες δημιουργίας μικρού ελαιοτριβείου. Γιατί όχι και η Σαντορίνη;. Το κόστος δεν είναι μεγάλο και η απόσβεση μπορεί να γίνει αρκετά σύντομα. Και φυσικά, η ελιά δεν είναι ανταγωνιστική προς τον αμπελώνα. Είναι μια εναλλακτική λύση, φιλική προς το περιβάλλον που αποτρέπει την περεταίρω τσιμεντοποίηση του νησιού.
Μια καλή πρόταση, θα ήταν να αναλάβει η Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων, τον εξοπλισμό ενός μικρού ελαιοτριβείου σε χώρο του σημερινού εργαστασίου τομάτας στο Μονόλιθο. Με μια ξεχωριστή μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και έχοντας το δεδομένο πως εκεί εδρεύει ήδη μονάδα μεταποίησης, θα ήταν απλή η επένδυση. Άλλωστε, νομικό πρόβλημα μάλλον δεν θα έχει, καθώς είναι “Θηραϊκών Προϊόντων”. Και ο Δήμος, όπως συνέβη στην Ανάφη, θα μπορούσε να αναλάβει μέσω κάποιου χρηματοδοτικού προγράμματος την κατασκευή.
Φυσικά, η Σαντορίνη, ούτε Καλαμάτα, ούτε ΄Αργολίδα, ούτε Άμφισα μπορεί να γίνει. Όμως το λάδι που παράγεται στο νησί, είναι καλής ποιότητας. Αυτό είχε πει στο παρελθόν ο συνεργάτης της Λέσχης Φίλων Ελαιολάδου «ΦΙΛΑΙΟΣ» ενός επιστημονικού, μη κερδοσκοπικού σωματείου κ. Τοκουζμπαλίδης, όταν έκανε γευσιγνωσία, παρουσία του επιστημονικού συμβούλου του Δήμου Θήρας Δημήτρη Σιγάλα.