Site icon Santonews

Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΑΝΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ ΓΕΜΙΣΕ ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ

 

 

 

  Κάθε μέρα, η Santonews, βομβαρδίζεται από φωτογραφίες που θυμίζουν τη “γειτονιά των καταφρονεμένων” του Κουροσάβα. Μια απέραντη σκουπιδόπολη, που καμώνεται πως είναι το ομορφότερο νησί στον κόσμο. Στέλνουν επίσης βίντεο. Εκκλήσεις, να καταγραφεί η κατάσταση σε κάθε περιοχή.

Ομολογώ!. Ηττήθηκα!. Δεν έχω καν το κουράγιο να σηκώσω την κάμερα. Έξω από το σπίτι μου, τα σκουπίδια ξεχειλίζουν. “Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω/ ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ”, όπως λέει κι ο Καβάφης. Τίποτα. Τίποτα. Τίποτα.

 

Στο ποδόσφαιρο λένε, πως “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”. Κι αυτή η ομάδα που διαχειρίζεται τη ζωή μας κερδίζει. Γι αυτό δεν αλλάζει. Οι δύσμοιροι σημειώνουν γκολ και πανηγυρίζουν. Δεν αντιλαμβάνονται, πως τα σημειώνουν σε λάθος τέρμα. Δεν καταλαβαίνουν πως ο κόσμος, πρώτα θυμώνει και μετά γελάει βλέποντάς τους να βάζουν συνεχή αυτογκόλ και να αλληλοσυγχαίρονται!.

 

Τέτοιος συμφυρμός αποτυχημένων, αποκλείεται να συντύχει ξανά στο νησί. Τέσσερις Αντιδήμαρχοι που διεύρυναν εντυπωσιακά τα όρια του τίποτα. Ένας Δήμαρχος, που δεν τολμά να τους αλλάξει. Κι ας του λένε όλοι, πως το νησί ψήφισε Δήμαρχο. Τους Αντιδημάρχους, τους ορίζει ο Δήμαρχος και τους παύει όταν θέλει. Και τα τέσσερα ηχηρά τίποτα παραμένουν. Εισπράττουν τις αμοιβές τους. Γυαλίζουν τα γαλόνια τους. Κορδώνονται εις τας δημόσιας τελετάς και παρελάσεις. Και μετά, ξανακατρακυλούν στο απύθμενο τίποτα της αλαζονείας τους. Και τελικά, η Σαντορίνη, ανακαλύπτει, πως το τίποτα που πάντα αντιμετώπιζε με τρόμο, είναι θρονιασμένο στο σβέρκο της. Ακούνητο. Βλοσυρό. Επαρμένο. Αλαζονικό. Φοβικό. Επιθετικό, σαν αμοιβάδα, που όντας χωρίς σκελετό, απλώνεται όπου είναι βολετό. Χυμένο σε μια καρέκλα και φορεμένο σαν λεκές, σε μια καταφρονημένη λαϊκή εντολή.

Σας παρακαλώ. Μη στείλετε άλλες φωτογραφίες!. Προτιμώ για παρηγοριά να στρέφομαι στις εξιδανικευμένες εικόνες των Διεθνών Μέσων Ενημέρωσης που υμνούν τη Σαντορίνη. Και που αγνοούν ότι το σημερινό εξουσιαστικό τίποτα του νησιού, είναι σαν το σκοτάδι που καιροφυλακτεί για να κρύψει τη στιλπνή αγριότητα του ήλιου. Και το χειρότερο θα ήταν, όλοι εμείς ως άλλοι Κραπ, κάποια στιγμή να μονολογήσουμε: “ το σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος…». Κάποιοι το κάνουν ήδη. Βρήκαν το σκοτάδι βολικό για κάνουν στα γρήγορα τις βρωμοδουλειές τους.

Γιατί δεν είναι μόνο τα σκουπίδια. Είναι όλη η ασυδοσία που εξαπλώνεται σαν γάγγραινα στο νησί. Παντού. Και τα τίποτα καμώνονται πως δεν βλέπουν. Αν δεν απειλούν κιόλας, αυτούς που βλέπουν!.

 

Γι αυτό, μαζί με τα παιδιά από το Εμπορείο και το Καμάρι θα βγαίνουμε όποτε είναι μπορετό να καθαρίζουμε. Λίγο. Συμβολικά. Για αυτό θα πάρουμε το κάμπινγκ Καμαρίου. Θα το καθαρίσουμε. Θα το φτιάξουμε, όσο μπορούμε. Και θα κρεμάσουμε απέξω μια φαρδιά, καλλιγραφική ταμπέλα:

“Απαγορεύεται η Είσοδος στα Τίποτα”.

Exit mobile version