ΟΙ “ΜΥΓΕΣ” ΤΟΥ ΣΑΡΤΡ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΕΙΟ

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΙΝΙΕ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ

 

 

 

Τον Αύγουστο του 1936, ένας αφροαμερικανός αθλητής, ονόματι Τζέσε Όουενς και απόγονος δούλων, κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στους Ολυμπιακού Αγώνες του Βερολίνου (στους πρώτους που έγινε η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας, η οποία -κατά σαρκαστική ειρωνεία της Ιστορίας,- ήταν έμπνευση του Εβραίου Αλφρεντ Σ(χ)ιφ (Alfred Schiff 1863-1939), συνεργάτη του Χίλλερ Φον Γκέρτρινγεν στην ανασκαφή της Αρχαίας Θήρας). Ο Χίτλερ, έφυγε εξοργισμένος από το στάδιο. Η Αρία Φυλή, είχε δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα!. Όσο για τον αντίπαλο του Όουενς, (Carl Ludwig Long, 27 Απριλίου 1913 – 14 Ιουλίου 1943), γνωστό ως Λουτζ Λονγκ,, όχι μόνο έχασε τους αγώνες, αλλά έκανε και κάτι ακατανόμαστο: Λένε, πως έδωσε συμβουλές στον Τζέσσε, για να βελτιώσει την τεχνική του. Ανταμείφθηκε με την αποστολή του στην πρώτη γραμμή του Μετώπου και σκοτώθηκε κατά την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία ( 14 Ιουλίου του 1943).

Το 1938, το καμάρι της Αρίας Φυλής, ο σπουδαίος πυγμάχος Μάξ Σμέλινγκ, η μεγάλη γερμανική ελπίδα, ηττήθηκε από τον επίσης μαύρο Τζο Λιούις, κάνοντας τον Γκέμπελς, να καταπιεί τη γλώσσα του. Κι αυτός ανταμείφθηκε. Στάλθηκε στο Μέτωπο και ως αλεξιπτωτιστής, πολέμησε στο Μάλεμε της Κρήτης. Επέζησε, πάντως. Αλλά η ήττα της Αρίας Φυλής, εξόργισε τους πάντες. Πως ήταν δυνατόν, ένας μαυράκος από την Αλαμπάμα, που από νωρίς δεχόταν τις επιθέσεις της Κου-κλουξ-κλαν, να νικήσει τη μεγάλη λευκή ελπίδα;.

 

 

Η ΓΚΡΟΤΕΣΚΑ ΚΑΙ ΒΑΡΕΤΗ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

 

 

Εισαγωγή, λοιπόν. Για όσους έχουν διαβάσει την “Κοινοτοπία του κακού” της Χάνα Αρέντ και τις “Ευμενίδες” του Τζόναθαν Λίττελ, θα ήταν περιττή. Το κακό, είναι τρομακτικό, αλλά βαρετό. Δηλαδή, γκροτέσκο. Το κακό, τρέφεται με δαίμονες και ιδεοληψίες. Παντού. Αρκεί το μήκος της μύτης, το χρώμα του δέρματος, η σωματική διάπλαση, η εθνοτική αντίληψη για να το οπλίσουν με ανατριχιαστικά όπλα. Την απέχθεια για τον άλλο. “Η Κόλαση, είναι οι άλλοι”, έλεγε ο Σαρτρ, που -πάλι, μοχθηρή ειρωνεία της Ιστορίας- είχε γράψει τις περίφημες “Μύγες” του, στο Εμπορείο.

Στο ίδιο χωριό, που κάποιοι τρομοκρατημένοι, από την κόλαση των άλλων, οπλίστηκαν με οργή αγέλης. Που είναι ακριβώς, το απότοκο ενός φόβου και ο τρομακτικός φθόνος για τον “άλλο”, που τολμά να διαπρέπει. Εκεί που δεν θα έπρεπε. Στα γράμματα, που αυτοί δεν γνωρίζουν. Στην αυτοπεποίθηση, που οι ίδιοι νιώθουν επισφαλή. Στην πραγματικότητα, που τους τρομάζει. Ενώ την ίδια ώρα βαυκαλίζονται που δύο έλληνες παραλίγο να γίνουν Πρόεδροι της Αμερικής, ένας έγινε Διοικητής του ΝΑΤΟ και ένας Αστροναύτης στη Ρωσία.

Γι αυτούς τους ανασφαλείς, η ελληνικότητα, είναι μόνο μια σημαία. Την οποία, κάνουν σκουπόξυλο, γιατί δεν μπορούν να τη σηκώσουν, με την αξία τους. Ξεχνώντας πως από τους μεγαλύτερους ήρωες του Έπους του ’40 που έχυσε το αίμα του για την ελληνική σημαία, ήταν ένας έλληνας εβραίος. Ο Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής. Αν ήταν εβραιοπούλα η μαθήτρια, στο Εμπορείο;. Αν τους μίλαγε για τον Φριζή;. Θα την καταλάβαιναν;.

 

 

 

ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ;

 

 

 

Θέλετε για την Αλβανία;. Ποιός είναι ο εθνικός ήρωας της;. Γεώργιο Καστριώτη τον λένε. Σκερντέμπεη. Να τους πεις να διαβάσουν τον Θούριο του Ρήγα;. Χαμένος κόπος. Την αδελφική φιλία του Γέρου του Μωριά, με τον Αλή Φαρμάκη, από το Λάλα Ηλείας;. Προδότης, ο Κολοκοτρώνης, που με κίνδυνο της ζωής του, πέρασε από τη Ζάκυνθο για να αποτίσει φόρο τιμής, στη σορό του αδελφοποιτού του;. “Ὁ Ἀλὴ Φαρμάκης εἶχε 40 χρόνους, μαυρουδερὸς καὶ κίτρινος καὶ δι᾿ αὐτὸ τὸν ἔλεγαν φαρμάκη, κοντότερός μου, λιανός, πολλὰ φρόνιμος, πιστός, σιωπηλός, θυμώδης. Ἀπέθανε εἰς τοῦ Λάλα, ἀρρώστησε στὴν Ζάκυνθο ἀπὸ λυσεντερία. Οἱ συγγενεῖς του ἔκαμαν νὰ τοῦ δοθεῖ ἡ ἄδεια τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη διὰ νὰ ἔλθει εἰς τοῦ Λάλα. Οἱ Ἄγγλοι ἔστειλαν ἕνα ἰατρὸν καὶ ἀφοῦ εἶδαν ὅτι ἀποθνήσκει, τότε τοῦ ἔδωσαν τὴν ἄδεια νὰ ἔβγει ἔξω εἰς τὸν Μορέα, διότι οἱ Ἄγγλοι, ὄντες φίλοι μὲ τὸν Ἀλὴ πασὰ, δὲν ἤθελαν νὰ δώσουν τὴν ἄδεια νὰ ὑπάγει εἰς τὸν Μορέα, διὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσουν τὸν Ἀλὴ πασὰ. Ἀφοῦ ἔμαθα ὅτι ἀπέθανε, ἐβγῆκα εἰς τὸν Μορέα καὶ ἐπῆγα εἰς τοῦ Λάλα διὰ νὰ παρηγορήσω τὴν φαμιλιάν του”. Αυτά γράφει ο Γέρος του Μωριά.

Η μικρή Αλβανιδούλα στο Εμπορείο, ίσως δεν ήξερε αυτές τις ιστορίες.Όπως και τα φασιστοειδή, δεν τις ξέρουν, αλλά λήστεψαν βάναυσα λίγη Ελλάδα, από την καρδιά της. Γιατί ζουν συνεχώς στην “κόλαση του άλλου”. Αδύναμοι, χωρίς συγκρότηση και μόρφωση, με αντιδράσεις γηπέδου, απαιτούν, τι;. Διατάραξαν, μια παρέλαση. Φώναξαν, μπούρδες. Σήμερα, ίσως και να επαίρονται γι αυτές. Αλλά, θα συνεχίζουν να ζουν στην “κόλαση, του άλλου” Θα συνεχίσουν να φθονούν, όσους κατέχουν τα ελληνικά γράμματα και την ελληνική ιστορία, περισσότερο από τους ίδιους. Γιατί τελικά “ο άλλος”, είναι μέσα τους. Ποτισμένος, με προσωπική απαξία και σύμπλεγμα κατωτερότητας. Όσο για τις μαύρες μπλούζες;. Πρώτη φορά, ο “πατριωτισμός”, γίνεται ενδυματολογικό φετίχ. Η στολή των δημόσιων δυνάμεων, είναι ένα μέτρο διάκρισης και σεβασμού. Η στολή στην καθημερινότητα ενός πολίτη, είναι ένας προσωπικός αυτοεξευτελισμός. Ο πατριωτισμός, δεν είναι μόδα.

Και για το τέλος. Διάβασα, ότι αυτοί οι Ultras, δεν έχουν -είπε κάποιος- σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Όμως αυτό το μόρφωμα, έσπευσε να προσεταιριστεί την πράξη τους. Με τραγελαφικό τίτλο βέβαια: “Χρυσή Αυγή Σαντορίνης και Έλληνες πολίτες σταμάτησαν παρέλαση με αλβανίδα σημαιοφόρο”. Δηλαδή άλλο Χρυσή Αυγή και άλλο έλληνες πολίτες. Από που κατάγεται δηλαδή, η Χρυσή Αυγή;
Καταγωγή Χρυσής Αυγής