Η ΑΣΦΑΛΤΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ ΖΩΡΖΟΥ

Με αφορμή το τελευταίο συμβάν που έγινε στις 15/5/2016 στο νησί μας πήρα την πρωτοβουλία να γράψω δύο λόγια για αυτά που έχουν συμβεί στην άσφαλτο. Πριν λίγες μέρες άλλο ένα παλικάρι μας, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο τόσο άδικα και άδοξα. Όμως πόσα άλλα παιδιά άφησαν τα νιάτα και τα όνειρα τους στην άσφαλτο του νησιού μας;.

Οι λόγοι δεκάδες, μεγάλη ταχύτητα, κακό οδόστρωμα, απροσεξία, έλλειψη προσωπικής προστασίας (κράνος,κλπ), αποτέλεσμα νέα παιδιά θύματα της μαύρης ασφάλτου. Ζούμε σε ένα από τα δημοφιλεστερα νησιά του κόσμου είναι δυνατόν να επιτρέπουμε τόσα ατυχήματα;. Κάτι πρέπει να γίνει. Καλύτεροι δρόμοι, μονοδρομήσεις, σήμανση, αστυνόμευση ;. Δεν ξέρω , αυτό το ξέρουν οι διοικούντες αυτού του τόπο. Αν πάλι δεν το ξέρουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι …….. τι να πω. Είναι κρίμα και άδικο να χάνονται ζωές γιατί κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι.

Τι πρέπει να γίνει, πόσα ακόμα θύματα πρέπει να θρηνήσουμε, για να γίνει κάτι σε τούτο δω τον τόπο, για να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ όσοι κοιμούνται σε καρέκλες, που εμείς δώσαμε, ελπίζοντας ότι γνωρίζουν τα προβλήματα της κοινωνίας μας;. Δεν θέλω να πω περισσότερα παρά μόνο ένα, όσο άδικο αίμα να χυθεί στην άσφαλτο, καρδιά δεν θα βγάλει, απλά θα ραγίζουν οι δικές μας καρδιές, στο άκουσμα μιας σειρήνας ασθενοφόρου.

Με εκτίμηση Έλλη Ζώρζου

Στην μνήμη του Ρουσσέτου Διαμαντόπουλου και σε όλα εκείνα τα παιδιά που έφυγαν τόσο νωρίς από την ζωή.