ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ Ή ΤΟ ΔΑΣΟΣ;
Μερικές φορές, νιώθω σαν θεός (ήμαρτον Κύριε!). Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών (ήμαρτον!). Επίσης, νιώθω, υπέρτατος νομοθέτης, νουνεχέστατος (παρακαλώ μην κόψετε το πρώτο συνθετικό νουνε-) ερμηνευτής του νόμου, περισπούδαστος ουλεμάς της αισθητικής και κυρίως υπόχρεος να τα γνωρίζω όλα και να έχω άποψη για όλα.
Εξηγούμαι. Μια ομάδα πολιτών, ανακάλυψε πως κάτι γίνεται στη Βλυχάδα. Στην ίδια Βλυχάδα, που εδώ και 17-18 χρόνια επιμένω πως δεν πρέπει να αγγιχτεί ούτε ξερός άουστρας. ( Ευτυχώς, έχω τα γραπτά που μένουν). Προχτές, μια ομάδα πολιτών, διαμαρτυρήθηκε, επειδή κάτι πάει να χτιστεί. Αν διαφωνώ;. Με τα μπούνια!.
Πέρα όμως από τις αισθητικές μου ενστάσεις, έχω και κάποια καθήκοντα ως δημοσιογράφος. Δηλαδή: Να κάνω ρεπορτάζ.
Πρώτα στοιχεία της έρευνας;. Το επίμαχο κτίσμα, είναι αδειοδοτημένη υδατοδεξαμενή (στέρνα). Επιχωματώθηκε, απ’ ότι ξέρω για λόγους ήρεμης διευθέτησης του όλου ζητήματος. Αλλά δεν τελείωσε εκεί το θέμα. Για την έκταση υπάρχουν επίσης νόμιμες άδειες οικοδομής. Τις οποίες μάλλον έδωσαν κάποιες Υπηρεσίες. Λογικό δεν είναι;. Εφαρμόζοντας κάποιους νόμους, υποθέτω.
Αν συμφωνώ, με την οποιαδήποτε δόμηση στην περιοχή;. Όχι, φυσικά.
Όμως προχωρώντας το ρεπορτάζ, πέφτω πάλι πάνω σε εκείνο που είχα πέσει και τότε, όταν διαμαρτυρόμασταν για τη σχεδιαζόμενη δημιουργία 400-500 κλινών στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι ένα μαγικό αρκτικόλεξο: ΖΟΕ. Ήτοι, Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου. Υπήρχε όλη η δυνατότητα να γίνει και να κλείσει δια παντός το θέμα της οικιστικής κατάστασης της περιοχής. Δηλαδή αν χτίζεται ή που χτίζεται κάτι.
Το χειρότερο;. Κανας-δυο-τρεις, από τους σημερινούς Διαμαρτυρομένους, είχαν και έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Μπορούσαν να κάνουν τη ΖΟΕ. Γρήγορα και απλά. ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΑΝ. Και δεν θα κάνω την εικασία πως στο γενικό αντιμετωπίζεις αντίδραση, ενώ στο ειδικό, χαϊδεύεις αυτιά, ηρωοποιείσαι και ψηφοθηρείς.
Ή μάλλον θα την κάνω την εικασία. Για φανταστείτε μια ΖΟΕ, που να αφορά Εμπορείο, Ακρωτήρι, Μεγαλοχώρι;. Κοινωνικός πανζουρλισμός, σε όλους τους (εκατοντάδες) κατέχοντες ένα πατρογονικό χωραφάκι στην περιοχή. (Το αφήνω προσώρας).
Εν κατακλείδι: ως πολίτης αυτού του νησιού, δεν θέλω να αγγιχτεί τίποτα από αυτόν το μοναδικό εδαφικό κυματισμό της Βλυχάδας και της ευρύτερης περιοχής ως το Ακρωτήρι.
Ως δημοσιογράφος όμως, έχω χρέος να κάνω ρεπορτάζ. Σοβαρό, τεκμηριωμένο και αδιάσειστο. Και αυτό υποθέτω πως θέλουν και οι αναγνώστες μου, από μένα.
Και αυτό κάνω αυτή τη στιγμή. Στεναχωρώντας καλούς φίλους, για την -κατά την άποψή τους- αργοπορία μου. Όμως κάνω ρεπορτάζ. Και μην εκπλαγείτε, αν κάποιοι που τώρα φωνάζουν “λύκοι στα πρόβατα” (και δεν εννοώ τους απλούς ευαίσθητους πολίτες), είναι αυτοί που άφησαν τα πρόβατα απροστάτευτα.
Αλλά, αυτά τα αφήνω για το ΠΛΗΡΕΣ ρεπορτάζ. Το οποίο είναι εν εξελίξει. Και το υπόσχομαι. Γιατί αυτό και μόνο χρωστάω. Στην Κοινωνία, τη Δεοντολογία και τη Συνείδησή μου. Την τεκμηρίωση.
Save
Save
Save
Save
Save
Save