Χορηγούμενη δημοσίευση
Ας δούμε όμως αναλυτικά τι είναι οι ευρυαγγείες στα πόδια και τι αντιμετώπιση προτείνεται για τη θεραπεία τους, καθώς και τι συμπτώματα παρουσιάζουν οι κιρσοί κάτω άκρων και ποια θεραπεία ενδείκνυται σε κάθε περίπτωση.
Ευρυαγγείες στα πόδια: Τι είναι και πώς εμφανίζονται
Οι ευρυαγγείες στα πόδια, γνωστές και ως «σπασμένα αγγεία», είναι μικρές επιφανειακές φλέβες που γίνονται ορατές κάτω από το δέρμα των ποδιών, σχηματίζοντας ένα κόκκινο, μπλε ή μοβ δίκτυο. Παρά το γεγονός ότι οι ευρυαγγείες δεν προκαλούν σοβαρά ιατρικά προβλήματα, μπορούν να είναι αντιαισθητικές και να ρίχνουν την αυτοπεποίθηση του πάσχοντα. Συνήθως εμφανίζονται στις γυναίκες και προκαλούνται από παράγοντες όπως η κληρονομικότητα, η παρατεταμένη ορθοστασία, η εγκυμοσύνη και η παχυσαρκία.
Η θεραπεία για ευρυαγγείες στα πόδια περιλαμβάνει διάφορες επιλογές, με το laser να είναι η πιο δημοφιλής και αποτελεσματική αντιμετώπιση. Το laser στοχεύει τις πάσχουσες φλέβες με ακτίνες φωτός που θερμαίνουν και συρρικνώνουν τις φλέβες, προκαλώντας τελικά την εξάχνωση τους. Αυτή η διαδικασία είναι ελάχιστα επεμβατική και μπορεί να ολοκληρωθεί σε λίγες συνεδρίες, με ελάχιστο χρόνο αποθεραπείας.
Κιρσοί στα κάτω άκρα με ενοχλητικά συμπτώματα
Οι κιρσοί στα πόδια είναι μια πιο σοβαρή μορφή φλεβικής ανεπάρκειας, όπου οι φλέβες των κάτω άκρων διογκώνονται και εμφανίζονται έντονα κάτω από το δέρμα. Σε αντίθεης με τις ευρυαγγείες, οι κιρσοί κάτω άκρων παρουσιάζουν συμπτώματα δυνητικά ενοχλητικά, όπως:
• Πόνος και αίσθημα βάρους στα πόδια.
• Πρήξιμο στους αστραγάλους και τα πόδια.
• Κράμπες κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Κνησμός ή αίσθημα καύσου γύρω από τις πρησμένες φλέβες.
Εκτός από την αντιαισθητική εικόνα, οι κιρσοί μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές, όπως φλεβικά έλκη ή φλεβική θρόμβωση.
Η θεραπεία για τους κιρσούς κάτω άκρων μπορεί να περιλαμβάνει συντηρητικές μεθόδους όπως οι ελαστικές κάλτσες συμπίεσης, που βοηθούν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στη μείωση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, για πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθούν επεμβατικές θεραπείες, όπως το laser, η ενέσιμη σκληροθεραπεία ή ακόμα και η χειρουργική φλεβεκτομή, ανάλογα με το μέγεθος και τη σοβαρότητα της περίπτωσης.