ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΤΟΜΑΗ
…τον κλόουν!
Δεν τον χορταίναν,
δεν τους απογοήτευε
ήταν αυθεντικός,αληθινός,
δεν προσποιούνταν ..μαζί του γελούσαν.
Τον αγκάλιαζαν,έφευγαν
ξανά και ξανά
άψογος στον ρόλο του,
μα.. όταν έμενε μόνος του
τα ρούχα πετούσε..τις μπογιές σκορπούσε
γύρω του κοιτούσε πουθενά αγκαλιές
ούτε ζεστασιές…
κουράστηκες ;
Τον εαυτό του ρωτούσε!.
Το παραθύρι ξάφνου ανοίγει,
άνεμος τον κλόουν σκορπίζει
τον πετά μακρυά…..στο πουθενά!!!
Το παραθύρι κλείνει
την αγκαλιά ανοίγει
τον…. Κανένα… αγκαλιάζει
καλώς ήρθες του φωνάζει!!!
03/12/2018
Θαλασσινή