ΕΝΑ ΚΑΠΕΛΟ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ

ΠΩΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΟΔΗΓΗΣΗ… ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ.

Οδηγείς αμέριμνος, για να πας στη δουλειά ή στην παραλία. Προπορεύεται, ένας γουρονο-αναβάτης ή ένας δικυκλιστής. Το χειρότερο;. Σε προσπερνάνε, γιατί θεωρούν πως όταν ακολουθείς τις ενδείξεις του ΚΟΚ (Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, όχι του γνωστού γλυκού), είσαι μάλλον καθυστερημένος. Μεταφορικά, διότι κυριολεκτικά, είσαι σίγουρα. Ο γουρουνο-αναβάτης ή ο δικυκλιστής, έχουν σε τόση -δικαιολογημένη μάλλον- υπόληψη το κεφάλι τους και το περιεχόμενό του, που το προστατεύουν με ένα κασκέτο του μπέιζμπολ, φορεμένο ανάποδα. Ξαφνικά, τους το παίρνει ο αέρας. Αντιδρούν ενστικτωδώς. Φρενάρουν απότομα. Κάνουν στροφή 180 μοιρών, για να μαζέψουν το πολύτιμο καπέλο τους.

Εν τω μεταξύ, εσένα τον διανοητικά καθυστερημένο, σε έσωσε (από τις τύψεις) μόνο η ηλίθια προσήλωσή σου στον ΚΟΚ που για τον πανέξυπνο πιλοφόρο γουρουνοιππότη σημαίνει γλυκό και όχι ένα πλέγμα κανόνων κυκλοφορίας. Αν στο ξάφνιασμά σου, του κάνεις καμιά χειρονομία απορίας, εισπράττεις μια υπόδειξη για το που βρίσκεται το ουράνιο βασίλειο. Όχι με το δείκτη όμως, αλλά με το μεσαίο δάχτυλο.

Φεύγεις και το ερώτημα σε καίει. Το κράνος, του το έδωσε αυτός που του νοίκιασε τον τετράτροχο χοίρο;. Του εξήγησε πως πρέπει να το φοράει και όχι να το αφήσει στο μπαλκόνι για να αερίζεται;. Πως ακόμα και τα τούβλα που έχουν ίδιο υλικό με το κεφάλι του, σπάνε;. Ανοησίες!. Κάνεις το σταυρό σου. Λες μέσα σου ένα “τη γλίτωσα πάλι” και συνεχίζεις. Κι ας κορνάρουν ανυπόμονα οι πισινοί σου (είναι χαρακτηριστικόν των πισινών να εκβάλουν δυσάρεστους ήχους), επειδή βλέπουν εσένα τον καθυστερημένο να μένεις τουλάχιστον 15 μέτρα πίσω από τον κάθε γουρουνιάρη με κασκέτο του μπέιζμπολ. Το θέμα, είναι να βγεις ακόμα μια μέρα αλώβητος, από τη μάχη της ασφάλτου.