Site icon Santonews

ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“936  ΛΕΞΕΙΣ  ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΜΑΣ……………  …

 

Είναι  η εποχή ,είναι ο ιός ,είναι η καταχνιά ψυχής ,είναι η μάσκα ,το κουστούμι ,η γραβάτα ,το εμπριμέ φουλάρι ,και ο  ασημένιος ο κολιές ;;Τι είναι αυτό  το μαύρο σύννεφο που έκλεισε την θέα στις αγκαλιές και  τα γλυκό φιλήματα, και μας απέκλεισαν  φοβούμενοι τα κάλαντα και τσι μαντινάδας τον πονεμένο αλαλαγμό; Δεν ψάχνω τίοτις  ,δεν ψάχνω πράμα την απορία  μου , να λύσω και να χαμομηλιαστώ να ηρεμήσω …ΠΡΑΜΑ…Ένα ταξίδι επιθύμησα να  σας  διηγηθώ της εποχής μου…

 

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΕΠΟΧΗ.. με προσφιλή μου πρόσωπο ,ένα μέγα ναυτό διδάσκαλο που ήθελε να δει επαγγελματικά  ,τι έσπειρε ,τι έθρεψε ,να αναστηθεί , να χαρεί ,να καμαρώσει ..Ήταν χειμώνας του 1992  στο αρχοντό ναυτικό καράβαρο ..ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ…με  δρομολόγιο λόγω επισκευής του ΚΙΜΩΛΟΣ για την άγονη Κυκλάδων , Κρήτης και Δωδεκανήσου…Γ

 

ΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…από Κύθνο, Σέριφο, Σίφνο ,Μήλο ,Κίμωλο ,Φολέγανδρο, Σίκινο .Σαντορίνη . Άγιο Νικόλαο  Κρήτης ,Σητεία ,Κάσο ,Κάρπαθο .Διαφάνι Καρπάθου, Χάλκη ,Σύμη ,Ρόδο…Θέση αγκυροβολιάς απέναντι από  Ηλεκτρικό  του Πειραιά ,με την  βρόχα απαλά  να μας δροσίζει και να  μας κατευοδώνει στο φευγιό μας για το κουραστικό και δύσκολο ταξίδι μας..

 

 

Αμόλα η πρύμη ,βίρα η πλώρη  μια κλωτσιά πρόσω η αριστερή για άνετο βιράρισμα των αγκυρών….ΝΑΥΤΙΚΗ ΜΑΕΣΤΡΙΑ…Γέφυρα  η αριστερή δυσκολεύεται…ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ Ο ΛΟΣΤΡΟΜΟΣ… και ζορίζεται να ξενερίσει ,η δεξιά καθαρή και νέτα ..Ο ναυτό διδάσκαλος εκτός  Γέφυρας με τον σκούφο του τον γκρί θωρεί ακούνητος και δεν σαλεύει  πράμα,  βλέποντας της άγκυρας τον Γολγοθά ….Τον θωρώ και δια της νοηματικής μου λέει φούντο ξανά την άγκυρα σου  και θα ξεμπλέξει η παξιμαδοκλέφτρα ,που γράπωσε ότι βρήκε έρμαιο στον βυθό……….…

 

 

Εφαρμόστηκε η εντολή και αποχωριστήκαμε βάσανα της αρπαχτείς…ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΝΑΥΤΟΣΟΦΙΑ…ΑΡΑ;;ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ….κάνοντας  πρόσω πολύ αργά και τις δυο για το χειμωνιάτικο δύσκολο  αρμένισμα μας  σε όλα τα νησιά…Καφέ διπλό ελληνικό με ολίγο παξιμάδι και ανοίξαμε τις κάνουλες της σκέψης και του δισακιού μας τα ακριβοθώρητα καλούδια που είχε -είχαμε καλά αλατισμένα για αυτές τις μοναδικές ,διδακτικές ,ατελείωτες μας συζητήσεις…ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΕΠΙΘΥΜΩ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΑΜΩΣΗ  ΞΑΝΑ….

 

Παρένθεση.. Θωρώ τον μετρητή μου απέναντι και λέει  315 λέξεις ,όντας ακόμη στην αρχή ,και αναρωτιέμαι μέχρι τον αποχαιρετισμό μου την Πέμπτη το βράδυ της επιστροφής στο ΠΕΙΡΑΙΑ τι νούμερο θα έχει;;;;;;;;;;;Η  αρχή είναι ένα λουκουμάκι κέρασμα με ολίγη τσικουδιά…Πολλά μα πολλά χρόνια πριν  όταν τον ρωτούσαν τι λέει ο καιρός σάλιωνε το δάκτυλο και υψώνοντας το στο καιρό  έγραφε το δελτίο ..εμείς οι νεοσσοί απλά θωρούσαμε και απορούσαμε τι  κάνει ο σιρόκος ..Εμείς  διαβάζαμε μόνο το δελτίο που έφερνε ο Μαρκόνης και σε συνδυασμό με την ελάχιστη εμπειρία μας ,κάναμε τους προφήτες..

 

 

Πρώτο μας λιμάνι η Κύθνος  με καιρό έχοντας υψηλό πυρετό και πολύ βήχα ,και είσοδος  εντολές  και εκτελέσεις  από τους συμμετέχοντες  στην διαδικασία …θωρούσε και δεν μιλούσε διόλου βλέποντας το παπόρι να γυρίζει  χωρίς άγκυρα ,και τα  δικά  μου μάτια  στην ακτίνα τους είχαν και τον παππού μαζί  ,βλέποντας το  ανήσυχο και απορημένο έντονα με δήθεν απλανές βλέμμα ,αλλά σιωπηλό ..Δέσαμε ,εκφορτώσαμε ,φορτώσαμε  και αναχωρήσαμε για τα αποδέλοιπα νησιά..

 

 

ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ….πλησιάσαμε Σέριφο  ,εντολές ,προσταγές ,κραυγές ,και προσευχές  και πάλι  απορούσε κοιτάζοντας την πλώρη  και τις  άγκυρες  στην θέση τους  χωρίς μιλιά ,ματιά και θόρυβο..Τα ίδια στην  Σίφνο…ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΜΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥ…Καθίσαμε να φάμε αρμενίζοντας για Μήλο  με το επιτελείο που ήθελε  ,ζητώντας με τέχνη να γνωρίσει και τον Α.. Μηχανικό.. ΑΛΛΑ …

 

 

Τα  συνηθισμένα  καλούδια και αυγοτάραχα της ευγενείας  ξεκίνησαν μετά το πρώτο καλωσόρισμα τσουγκρίζοντας ποτήρια με ολίγο οίνο άκρατο θηραϊκής προέλευσης , και  πατρικής παραγωγής ..Μάστορα  θωρώ απόνερα να βγαίνουν στην πλώρη  την ώρα του ρεμέτζου μια δεξιά και μια αριστερά…Για πε μου ;;;απειροελάχιστη  εκκωφαντική σιωπή  και ατελείωτο διακριτικό γέλιο από μένα και τους γνωρίζοντες την βασανιστική απορία του ,που λόγω  γερό Πλοιαρχικού εγωισμού δεν επιθυμούσε να την λύσει…

 

 

Μα κάπτεν απευθυνόμενος στον δάσκαλο ο Α.Μηχανικός , έχει προπελάκι μπροστά  για να το βοηθάει στην μανούβρα ,και πολλές φορές δεν χρειάζεται η άγκυρα…ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΓΚΡΙΜΑΤΣΑ…Οι ματιές του ήταν τρόμος ,ήταν πιστολιές με μπόλικο σιρόπι που δεν ήθελε ,αλλά ούτε τεχνηέντως επεδίωξε να φανερώσει στην ομήγυρη την άγνοια του λόγω εξέλιξης από την τότε εποχή….

 

 

Απλά σχολιάζοντας και συγκρίνοντας τις εποχές ανέφερε τι είδε και έμαθε ερχόμενος ταξίδι αναψυχής και ανίχνευσης  του ψαχουλοψάχτη μαθητή του….Πλησιάζαμε για μανούβρα στην Μήλο οι καιρικές συνθήκες ήθελαν ηρεμία  ,προσοχή ,και όλες οι εγκεφαλικές λειτουργίες στο ζενίθ για την προκαθορισμένη μανούβρα ,αλλά και την προμελετημένη για να ευχαριστήσουμε τον Πλοίαρχο-Παϊσιο …..

 

 

Αφού είχε γίνει η ενημέρωση εις τους εμπλεκόμενους εις την ναυτό θεατρική παράσταση ,πλησιάζοντας  στον  μόλο ρίχνουμε την δεξιά άγκυρα  και μετά  από λίγο και την άλλη  και δένομε.. Βλέποντας την όλη διαδικασία οι της στεριάς ,αλλά και οι αμύητοι εντός  τρελάθηκαν βλέποντας άλλους χορούς και άλλα σχέδια στην διαδικασία ..Ο της Ακροπόλεως ΥΙΌΣ  είχε δυο στρέμματα χαμόγελο φορέσει και η ματιά του μια θάλασσα γαλήνια σε κάθε του θωριά χωρίς εκδήλωση προς  εμένα.. ΕΙΔΕΣ ΜΙΚΡΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΟΙ ΑΓΚΥΡΕΣ;;;…Αναχωρήσαμε και ξανά παρλαρίσαμε τα της διαδικασίας της πρώην και της νυν εποχής ,χωρίς γλυκό εντάσεις και χειροκροτήματα ψάχνοντας την αμπασά στην ΚΙΜΩΛΟ να μπούμε περνώντας από τα στενά και τα ανάποδα ρημάδια …..Δέσαμε και λύσαμε ,εκφορτώνοντας ,φορτώνοντας  επιβάτες και οχήματα  δίνοντας πορεία  και εντολές για την επόμενη αγκαλιά της Φολεγάνδρου .της Σικίνου και μετέπειτα της Σαντορίνης ..

 

 

 

Ο σιωπηλός σοφός μας  άνθρωπος ήθελε στην Οία  να τον  ειδοποιήσω για μια ματιά και δυο κουβέντες για την Αρμένη που την εποχή του ήταν η αγκαλιά του ,το λιμάνι για τους επανωμερίτες …Περιγραφή ,συγκίνηση ,και εξιστόρηση της τότε εποχής και διαδικασίας αποεπιβίβασης  επιβατών και ΟΝΩΝ από την πλώρη …950  λέξεις  και είμαστε ακόμη στην αρχή της σχολικής μας εκδρομής και ευλογίας για μένα και για όσους του αλίευσα την σοφία του την αχνομυρωδάτη και μοναδική …Θερμή παράκληση μη ξεχαστείτε σκουντήστε με για το αποδέλοιπο μορφωτικό , ιστορικό ,ναυτικό μοναδικό ταξίδι …ΑΝΑΜΕΝΩΩΩΩΩ….

Exit mobile version