ΕΔΩ ΑΝΑΦΗ, ΕΔΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ (3)

Η ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΑΝΑΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΦΗ

 

 

 

“Γεια σας γεια σας!!

Εδώ Ανάφη!εδώ παράδεισος!

Κάθομαι στο γραφειάκι μου και διαβάζω άρθρα,δημοσιεύσεις,σχόλια για την Ανάφη,

από επισκέπτες, ντόπιους, από ανθρώπους τέλος πάντων που αγαπούν πολύ αυτό το μικρό

διαμαντάκι του Αιγαίου!

Όλοι γνωρίζετε πως η Ανάφη τον χειμώνα δεν έχει έντονη ζωή, δεν έχει τουρισμό, δεν έχει επιλογές,έχει μόνο αυτούς τους περίπου διακόσιους ανθρώπους, που ζουν χειμώνα καλοκαίρι στο νησί.

Έχει τους εκπαιδευτικούς ,στους οποίους αξίζουν χίλια μπράβο, που κάθε μέρα, με πολύ όρεξη και

αγάπη θα μπουν στην αίθουσα να διδάξουν τα μόλις δυο τρία παιδάκια που έχει η κάθε τάξη.

Υπάρχει ένας αγροτικός γιατρός,ένας νοσοκόμος, μια πολύ δραστήρια νοσοκόμα,τις προάλλες την είδα να τρέχει μαζί με τον οδηγό του ασθενοφόρου, στο σπίτι μιας ηλικιωμένης κυριούλας που είχε χτυπήσει.

Τελικά τη συνόδευσε η ίδια η νοσοκόμα, στο νησί της Σαντορίνης και εκεί η ηλικιωμένη κυρία

έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις.

Όπως καταλαβαίνετε υπάρχει μια ανασφάλεια στο κομμάτι της υγείας!

Μέχρι τώρα, σε όλα τα δύσκολα περιστατικά ,αυτοί οι τρεις άνθρωποι, έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαν!

Η Ανάφη για αρκετά χρόνια ήταν απομονωμένη και αδικημένη ακτοπλοϊκά.

Οι τοπικοί φορείς ,κάνουν ότι μπορούν για να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση.

Οι επισκέπτες της Ανάφης, στη πλειοψηφία, είναι άνθρωποι που προτιμούν τις ήρεμες διακοπές, οι υποδομές στο νησί είναι ελάχιστες,υπάρχει μόνο ένας οικισμός, η χώρα που βρίσκεται στη κορυφή ενός λόφου.

 

Οι παραλίες έχουν καταγάλανα νερά, χρυσαφένια αμμουδιά και μια ενέργεια αγνή, καθαρή, παραδεισένια!

Το στολίδι του νησιού είναι ο Κάλαμος,αυτός ο επιβλητικός βράχος ύψους 460 μ.

Ο δεύτερος ψηλότερος μονόλιθος της Ευρώπης, μετά από αυτόν του Γιβραλτάρ!

Όπως προείπα, αρκετοί είναι εκείνοι που αγαπούν αυτό το στολίδι,ο καθένας φυσικά με τον δικό του τρόπο.

Απο πολύ μικρή αναρωτιόμουν τι είναι αγάπη; ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αγαπάς κάτι;

Δυστυχώς μπερδεύουμε την αγάπη με τη κτητικότητα και με τον θαυμασμό,

ε, λοιπόν εκεί τα κάνουμε μαντάρα οι άνθρωποι! Όταν λέω πως αγαπώ κάτι ή κάποιον δεν σημαίνει πως μου ανήκει.

Αυτό που διαβάζω και παρατηρώ στα σχόλια και στις συζητήσεις αυτών των υπέροχων ανθρώπων,που λατρεύουν την Ανάφη, είναι σχόλια και λόγια όμορφα, αγάπης , μα όταν κάποιος πει τη γνώμη του, για το πως θα έπρεπε να είναι η ζωή για τους ντόπιους, μια καλύτερη πιο εύκολη καθημερινότητα , ή για κάποια δημόσια έργα και υποδομές, αμέσως βλέπω τα λόγια αγάπης να μετατρέπονται σε ένοπλες συγκρούσεις, σε λόγια θυμού και κάπου εκεί βγαίνει και μια μεζούρα που μετράει την αγάπη τους για το νησάκι:

”ΟΧΙ εγώ το αγαπώ γιατί μένω εδώ 12 μήνες το χρόνο” ΄΄ναι, αλλά εγώ έρχομαι εκεί 20 χρόνια΄΄

΄΄όχι ,όχι εγώ την αγαπώ πιο πολύ, γιατί εκεί μεγάλωσα΄΄ και κάπως έτσι καταλήγει η αγάπη να γίνει κάτι άλλο από αυτό που στη πραγματικότητα είναι, κάτι εγωιστικό,άχαρο και όχι τόσο αγνό!

Τι θαυμάσιο που θα ήταν, να ένωναν τις δυνάμεις τους όλοι αυτοί αγαπούν τον τόπο, το εγώ να γινόταν εμείς και όλοι μαζί να τον έκαναν ακόμη πιο όμορφο ,πιο συναρπαστικό προορισμό!

Πολλοί είναι εκείνοι που μου είπαν με ύφος αυστηρό: ΄΄τώρα τι το θες εσύ και μιλάς για το νησί δημόσια και λες για την αγνή του ομορφιά; για να έρθουν και να χαθεί η ηρεμία; να γίνει και αυτό ένα κοσμοπολίτικο νησί σαν όλα τα άλλα;΄΄

Προς θεού βρε παιδιά , δεν είχα τέτοια πρόθεση ,τους απαντώ, να βλάψω το νησί, ούτε να γεμίσει με γκλαμουριά και να γίνει Ίμπιζα!.

Απλά,στον ελεύθερο χρόνο μου , που έχω πια από επιλογή άπειρο, μου αρέσει να μοιράζομαι εμπειρίες,υλικό από φωτογραφίες και μικρά κειμενάκια για τις ομορφιές της Ανάφης.

Σίγουρα κανείς δε θέλει να χαθεί η μαγεία και η ηρεμία που μας προσφέρει αυτό το μικρό νησάκι,

ποιος σας είπε πως χάνετε η μαγεία, η Ανάφη έχει κάτι το μοναδικό κάτι το άπιαστο,

που κανείς δε μπορεί να παρέμβει

και να το χαλάσει ,να το αλλοιώσει.

Τίποτα δεν μας ανήκει,όλοι είμαστε περαστικοί,ας ζήσουμε αγαπημένοι και ειρηνικά, ειρηνικά προς τον εαυτό μας προς τους άλλους, προς το περιβάλλον!

Μην ανησυχείτε δεν έγινα ξαφνικά γκουρού,ούτε ο Κοέλιο,τα γράφω, τα λέω για να τα ακούσω εγώ, εσείς, εμείς!

Τα λέμε σύντομα”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *