“ΔΕΝ ΝΤΑΓΙΑΝΤΟΥΣΑ ΝΩΠΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΩ”

Ο Γ. ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟΝ ΘΗΡΑΣΙΩΤΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΜΑΝΘΟ ΜΠΑΛΟΠΗΤΟ

 

 

 

“Η επιθυμία για μια θαλασσινή μου θύμηση , άμεση διαταγή στην ηλεκτρονική μου πένα. Και δεν είναι μια θύμηση για μια καρδερίνα ολασέρνικια που ήφυε από το κλουβί μεσημεριάτικα και έγινε παλουκάρης , αλλά για ένα νέο συνάδελφο και φίλο….Μάνθος Μπαλόπητος …. που εγκατέλειψε πρόσφατα τις επίγειες αλλοπρόσαλλες κακοτράχαλες αλάνες τση αυλής και τση ζωής πηαίνοντας εκεί που δεν μπορείς να τον επισκεφτείς όποτε εσύ θελήσεις και τα καλούδια να του πας να το ευχαριστήσεις .

Δεν είναι εύκολο διόλου άμα δεν σε βαρεθεί η εδώ θεόθαμπη γήινη αγκάλη και δύσκολη ,αλλοπρόσαλλη ομορφιά . Αναφέρομαι στο ξαφνικό φευγιό του καπετάν Μάνθου του Θηρασιώτη…έτσι ήλεε όταν τον ρωτούσα εις άπταιστων θηραϊκή λαλιά μετά από δική μου παρότρυνση και αγαπησιάρικη επιμονή στο συνταξίδεμα μας …Ήρθε στο Ε/Γ ΚΙΜΩΛΟΣ το 1991 ύπαρχος κάνοντας την τότε εποχή πολλές άγονες διαδρομές με κυριότερη την άγονη των Δυτικών Κυκλάδων και Δωδεκανήσου μέχρι Ρόδο και επιστροφή όταν το θυμόμαστε και επέτρεπε το αερίδι . Δεν επιθυμώ να μαυρογραφήσω την ταλαιπωρία μας ,τα ξενύχτια μας , και τις βουτιές στο πέλαος το κρητικό ,το Λιβυκό και το Καρπάθιο που χάναμε την σούπα και βλέπαμε το δίσκο ανάποδα , αλλά να σας ψυχοζωγραφίσω πως ζήσαμε ,πως διαφεντέψαμε τον γεραμπή γαρμπή και τον θεότρελο σιρόκο με ένα παποράκι που οι σημερινοί θα το βλέπαν βαρκούλα αραχνοΰφαντη…

Αυτά ήταν τα παπόρια ΤΟΤΕ και εμείς αυτοί οι αλατοβρασμένοι ναυτο οδηγοί ..ΑΥΤΟ…Πάμπολες φορές το έχω γραφοσερβίρει ότι άλλες εποχές ,άλλα παπόρια ,άλλες ναυτικές ψυχές και ομορφιές και ναυτολούλουδα. Εκτός των ταξιδιών ,των λιμανιών και των εμπλεκομένων με τα αρμενίσματα και τα καλωσορίσματα ,εκτός των σπιτιών μας την θαλπωρή ,την αγκαλιά και την αγάπη ,μας έλλειπαν πολλά που βάλσαμο γινότανε να φτιάξει την εμπλιά μας .Θα ρίξεις μια ζεμπεκιάς στροφή στην Σίκινο να πάρουμε ψαρόλια μου είπε ο Μάνθος στον κατήφορο για Σαντορίνη με λίγο νυχτεράκι ,για λιγουλάκι ευχέλαιο μέχρι τον Αη Νικόλα τση Κρήτης για να θωρούμε πιο ξάστερα τα κυματάκια ..Άντε να αρνηθείς , να ξεχαστείς να μη χαμογελάσεις από την διάθεση , την έγνοια του μεζέ και του ασύρτικου την γεύση να την απαρνηθείς εε ..Τι θύμησες θεέ μου …

Όλα μα όλα τα της θεαρέστου συνάξεως προεδρεύοντας του ΜΑΝΘΟΥ……Γίνεται;;; Μαριδούλα λοιπόν ,σαλατούλα, κρίθινη κουλούρα ,γιαμπράκια από τση γούλες του βουνού τση κερά Κατερίνας . Πέντε ώρες διαδρομή για το επόμενο απάγκιο ,χωρίς πολλές αναμοχλεύσεις , αξέχαστες στιγμές με λιγουλάκι από όλα .Καλοτάξιδος ΦΙΛΕ αγαπημένε ,καλέ συν ταξιδευτή αλήθεια δεν ξεχνιέσαι εύκολα ,δεν ξεχνιέσαι διόλου όπως δεν ξεχνιούνται οι ατελείωτες συζητήσεις όταν ήσουν ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ στο Δημητρούλα καφεδιαζόμαστε τα απογεύματα στον Αθηνιό .

Είχα μείνει έκθαμβος από τις τεκμηριωμένες ουσιώδεις σκέψεις σου και μάλιστα είχαν αρθρογραφεί και χάρηκες πολύ.. Είμαι φίλε σίγουρος ότι θα το αφουγκραστείς και θα χαρείς για αυτό σου το αμολάω εεε..και αφού πήγε στην πλοηγική υπηρεσία του Πειραιά ο ΜΑΝΘΟΣ δεν ξέχασε τίοτις από την διαδρομή του ..Συναντηθήκαμε στον Κόρφο της Θηρασιάς ένα καλοκαιράκι τα είπαμε ,τα ήπιαμε ,χαρήκαμε και χάσαμε τον μώλο από λιάκι τσικουδιά και μπόλικο χταπόδι ….Φίλε με γροικάς το νοιώθω ,το αισθάνομαι , το ονειρεύομαι γιατί αγαπούσες όλα τα όμορφα…ΟΛΑ…Ήσουν ουσιώδης και λιγομίλητος και σταματώ μη ξεχαστώ και με μαλώσεις ..

Φίλε κουράστηκα να κλαίω να πονώ και να μετρώ απώλειες .Φίλε συγχωρέσε με που σου γραφολόησα μια αράδα λίγο μετά από το φευγιό σου συγχωράμε δεν νταγιαντούσα νωπά να σου τα πω …ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΣ όπως ήσουν παντού”.