ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΘΗΡΑΣ
Ας εστιάσουμε λοιπόν στην ουσία
Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν χρειάζεται ν’ αναρωτιέται: «…εμένα, με πιάνουν;»… γιατί από τα νέα μέτρα πραγματικά δεν εξαιρείται κανένας εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, αυτοαπασχολούμενος, μικρός αγρότης. Αρκεί να αναφέρουμε ένα ελάχιστο μέρος από το σύνολο των μέτρων:
- Μόνο από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου ο κάθε εργαζόμενος και συνταξιούχος των 600 ευρώ …χάνει ένα μισθό ή μία σύνταξη ετησίως! Εκτός από τη 13η και 14η τώρα χάνουν και τη 12η σύνταξη! Φόρο θα πληρώνουν ακόμα και οι μισθωτοί των 410 ευρώ.
- Από τον επαναϋπολογισμό των συντάξεων και τη μείωση των «προσωπικών διαφορών» έως και 18% της συνολικής κύριας και επικουρικής σύνταξης, οι συνταξιούχοι χάνουν μέχρι και 2 συντάξεις ετησίως ακόμα (την 11η και την 10η)!
- Μέσα στο 2018 καρατομείται κάθε είδους προνοιακό επίδομα (επίδομα θέρμανσης, επίδομα ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους, φοροελαφρύνσεις-ιατρικές δαπάνες και 1,5% έκπτωση στην παρακράτηση φόρου μισθωτών, παροχές αναπηρίας, ΕΚΑΣ, παροχές που «αλληλοεπικαλύπτονται» με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης κλπ)
- Στις αντεργατικές ανατροπές του 4ου μνημονίου, την κυβέρνηση θα τη ζήλευε και η πιο ακραία «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση. Εν συντομία:
* παγίωση όλων των αντεργατικών νόμων για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που έχουν ψηφιστεί μετά το 2011
* μόνιμα νέα εμπόδια στη σύναψη κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και στη δυνατότητα επέκτασής τους σε ολόκληρο τον κλάδο ή το επάγγελμα
* ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
* ουσιαστική απελευθέρωση των μαζικών ομαδικών απολύσεων
* παραπέρα γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, με «πρωταγωνιστικό» ρόλο μάλιστα να παίζει το αστικό κράτος (χαρακτηριστικά, όλες οι προσλήψεις προσωπικού στις Τοπικές Μονάδες Υγείας που προβλέπει και το συμπληρωματικό μνημόνιο, θα είναι διετείς συμβάσεις, γενικεύοντας και στην Υγεία την απασχόληση με ημερομηνία λήξης).
* έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοσίας να εφαρμόζει την ανταπεργία δηλαδή ο εργοδότης θα μπορεί να εξασφαλίζει να μην πληρώνει μισθό σε όσους δεν απεργούν – κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση – ασκώντας με τον τρόπο αυτό πίεση στους απεργούς.
* δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων, εργαλείο που μπορεί να αξιοποιηθεί για το «φακέλωμα» των εργαζομένων
* νέα εμπόδια στην προκήρυξη των απεργιών
«Αντίμετρα» για κάθε χρήση
Απέναντι στην βεβαιότητα αυτού του «οδοστρωτήρα» η κυβέρνηση αντιπαραθέτει την απάτη των λεγόμενων «αντιμέτρων», τα οποία θα εφαρμοσθούν… αν και εφόσον αποδώσουν τα μέτρα!
Τι περιλαμβάνουν; Περιγράφει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας, Αλ. Χαρίτσης: «…Διεκδικήσαμε και πετύχαμε η συμφωνία να περιέχει τρία αναπτυξιακά αντίμετρα συνολικού ύψους 900 εκατ. Ευρώ… 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο για την ενεργειακή αναβάθμιση ενεργοβόρων βιομηχανιών… 100 εκατ. ευρώ επιπλέον τον χρόνο για το νέο αναπτυξιακό νόμο… και άλλα τόσα για την υλοποίηση σημαντικών αγροτικών υποδομών, όπως δίκτυα ύδρευσης, αρδευτικά κανάλια, αγροτικοί δρόμοι, που χρόνιζαν εδώ και δεκαετίες…». Αν, λοιπόν, τα «αντίμετρα» υπηρετούν με τόσο στοχευμένο τρόπο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, τότε «τύφλα να ‘χουν» τα μέτρα… Αυτή λοιπόν είναι η ουσία των αντιμέτρων: ζεστό χρήμα για τους καπιταλιστές και τα «ψίχουλα» που θα πέσουν από το παραπάνω φαγοπότι για το λαό… Ο φτωχός πληρώνει για τον πιο φτωχό αλλά και για την καπιταλιστική ανάπτυξη, αφού στο σύνολό τους τα «αντίμετρα» θα χρηματοδοτηθούν από το «ξεζούμισμα» της εργατικής τάξης!
Συμπέρασμα:
Το γεγονός ότι τα άλλα αστικά κόμματα, και κυρίως η ΝΔ, δεν ψήφισαν τα μέτρα, δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν. Η πολιτική τους συναντάται με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ στην επί της ουσίας στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου και του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, τον οποίο υπηρετούν από κοινού.
Και μόνο το γεγονός ότι η ΝΔ επικαλείται ότι ανάλογες προϋποθέσεις ανάκαμψης είχαν δημιουργηθεί και το 2014, όταν η ίδια βρισκόταν στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και ο τελευταίος αρνούνταν να συναινέσει στο «κλείσιμο» εκείνης της «αξιολόγησης», δείχνει ότι αλλάζουν ρόλους, χωρίς να τίθενται σε αμφισβήτηση οι στρατηγικοί στόχοι και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Άλλωστε, λίγους μήνες μετά, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ψήφισαν μαζί το 3ο μνημόνιο, επικαλούμενοι την ανάγκη να διασφαλιστεί η «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».
Κυβέρνηση και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος θα μπορούσε καλύτερα να διαπραγματευθεί με το κουαρτέτο για τον τελικό λογαριασμό που φορτώνουν στα λαϊκά στρώματα. Εγκλωβίζουν το λαό στη λογική τού πόσα θα χάσει, θεωρώντας δεδομένο ότι αυτός θα πληρώσει για την ανάκαμψη, όπως πλήρωσε την κρίση.
Η επόμενη μέρα δεν χωράει καθυστερήσεις, απογοητεύσεις και εφησυχασμό. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο, τα κόμματα και την αντιλαϊκή τους πολιτική είναι μακρύς αγώνας δρόμου, που απαιτεί αντοχή, σχέδιο και επιμονή, με πρόταγμα την ανάκτηση των απωλειών, στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών!”.