ΑΝΕΔΟΣΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Νοσταλγώ ,νοστάλγησα ,και λαχταρώ τα περασμένα  ,αγκαλιάζοντας την νοσταλγία -θηλυκό μοναδικό ,να θυμηθώ και να ανασάνω…Ο ψυχικός καλλωπισμός ,και τα γλυκόπικρα συναισθήματα που προκαλούνται από την ανικανοποίητη λαχτάρα του γυρισμού στην πατρίδα ,και σε όσες ευχάριστες  καταστάσεις που έζησα -ζήσαμε, γευτήκαμε ,απολαύσαμε και καρπωθήκαμε ..

Είπα- είπαμε γλυκό πικρό ξινά ,μια ζεστασιά και μυρωδιά με-μας ωθεί στα ψυχογραφήματα μου-μας η νοσταλγία ,δίνοντας πιότερο νόημα στην ζωή ,και μηδαμινή αξία στο κατευόδιο μας.. Με παρακίνησε μια καλή ψυχή για τον πρόλογο αυτό λέγοντας μου ότι η  νοσταλγική ονειροπόληση μπορεί να καταπολεμήσει την μοναξιά ,την πλήξη ,και το άγχος ,κάνοντας μας πιο γενναιόδωρους  υπενθυμίζοντας μας τις ρίζες μας.. ΝΑΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ ..

Είναι η νοσταλγία ένα φυσικό θερμαντικό που  μας κάνει να πιστεύουμε πιότερο στο νόημα της ζωής και μας ηρεμεί ,μας καθησυχάζει τις υπαρξιακές μας αγωνίες  και εάν δεν σας αρέσει ο πληθυντικός….τις δικές μου ΝΑΙ και μάλιστα πολύ….  Ξυπνάς ,ξυπνώ ,ξυπνήσαμε και λέμε καλημέρα σήμερα καλοί  μου αποδέκτες ,ποιος σε γροικά ,ποιος σε θωρεί ,και ποιος σε αφουγκράζεται ξανοίοντας με στους φεγγίτες;;…ΣΗΜΕΡΑ…ΠΟΙΟΣ;;;..μη μπερδέψουμε τον κάβο του πλοίου με το σχοινί του σαμαριού…Ούτε το κατωφόρι το ευωδιαστό με την πολύχρωμη γραβάτα…ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΕΙ…ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΟΧΗ…ΑΥΤΟ ΞΕΦΟΥΡΝΗΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΕΡΒΙΡΩ…

Ξυπνούσες τότε στο χωριό και ήκουες σμπαραμέντα ,θωρούσες την κερά  βασιλική και τον μπαρμπά Νικόλα που ψαλουδιότανε πρωί ,πρωί για τσι δουγειές και το αποδέλοιπο τσι μέρας. Άκουγες τσι αίγας την φωνή και του γαδάρου την κραυγή , και ήλεες …κα  ξημέρωσε να αρμέξουμε τσι  αίγες , να σωμαρώσουμε τα κτήματα να πάμε τσι ντομάτες στο πρατήριο….ήβηχε ο νικολός και ηπονούσε ο Λευτέρης ,αεριζόταν η Μαριά και ήκουε ο μπαρμπά  Μάρκος , φώναζε η κερά θεώνη την ζαμπιό και ήμπαινε το μπρίκι στην φωτιά να πιούνε τον καφέ τους στα γλήγορα ,με ένα φοντό και ένα λουκουμάκι ,γιατί είχε ανεδοσά  και ήπρεπε να μαζέψουν τον αρακά για αλώνισμα και να θειαφίσουν το αποδέλοιπο αμπέλι. Αυτά τα ολίγα μετά από τα δυο κοντήλια λουκάνικα που ήβαλε στο συφερτί η Ρηνιώ του Νικολού με λίγο χλωρουδάκι ,και μια κουλούρα κρίθινη του Μάρκου τσι Αυγουστίνας…ΜΗ ΜΕ ΜΑΛΩΣΕΤΕ ΕΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΕΕ…

Το δισάκι ο Νικολός στον ώμο ,την τραγιάσκα η το σκουφί ,το σταυρό του στη Αγιά θεοδοσά που ήβλεπε μπροστά του και στην μάντρα για να σωμαρώσει τα γαδουράκια…Να  πάρει την αξίνα ,το πελέκι  η το βουλουχοστήρι και ντουγρού για το βουνό , να βουλοχώσει τσι ντοματιές ,να  βγάλει κανένα χορταράκι από τα ανεπιθύμητα που του σκιάζαν την ομορφιά τσι γούλας. Και επειδή γράφω και λέω περίπου το τι έζησα ,εννοώ τα χωράφια στο βουνό του Προφήτη Ηλία ,που λαμποκοπούσαν ,και  καμάρωνες να θωρείς και να ονειρεύεσαι ,αλλά και να αναμένεις την κούραση μαζεύοντας ντομάτες .ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ…Ααα  καημένε Νικολό που ήθελες συνέχεια και μάζεμα ντομάτας ,τσι αηδανιές  οργιόστολες από κλαδιά και να είναι θειαφισμένες..

Κα πάνε αυτά  τα όμορφα ,τελείωσαν ,αλλά θολά και δύσκολα της τότε εποχής…ΑΠΟΔΗΜΗΣΑΝ….εις τας Βρυξέλλας  προσγειώθηκαν και ψάχνουνε HOTEL για ύπνο με τζακούζι…μπικίνι μικροσκοπικό και προστατευτικά  παντού για να αποφύγουμε τα μάτιασμα και το κακό το μάτι…Γκρινιάζω και ωρύομαι  παθιασμένα ,εγκεφαλικά ,γραπτά ,τραγουδιστά και ευελπιστώ να δω φως ,λιγάκι φως στην καταχνιά που ζούμε ..Θα είμαστε καλοτάξιδοι το πιστεύω ,το νοιώθω .γιατί ενωθήκαμε ψυχικά στην δύσκολη και απρόσμενη κατεβασιά που ήρθε και μας τάραξε….Και ολίγη προσευχή , γιατί  μας ακούει ,μας αγαπά ,μας συγχωράει ,και μας προσέχει ….

ΘΑ  ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ  ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟΝΙΟΙ ΣΙΓΟΥΡΑ…Και όταν ναι όταν λειτουργούμε εν θήρα και όχι μόνο σαν μια αγαπημένη Οικογένεια, κάνουμε ΘΑΥΜΑΤΑΑΑΑΑΑ….