ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
“Πολλές φορές προβληματίστηκα θετικά και αναρωτήθηκα απευθυνόμενος στον εαυτούλη μου και όχι εκείνον το του Δημήτρη Ψαθά αλλά τον δικό μου …Και τον ρώτησα βροντερά για να με αφουγκραστεί να με νοιώσει και να αποκριθεί……………….
Τον αγαπάς βρε ψυχοβγάλτη τον εαυτό σου ; τον προσέχεις τωρινέ στεριανέ θαλασσοκύρη μου ; τον γροικάς θεόκουφε ; τον ξεραχνιάζεις τον μερικώς ανυπάκουο αγκυροβολημένο στεριανοαραγμένο εαυτούλη σου ;
Και αφού αραξοβόλιασα και ονειρεύτηκα …ακου ήντα καμα για να μπονατσάρω να καλμάρω…..αλίευσα ,άπλωσα και ξεμασκάλιασα ένα ξέμπαρκο κομμάτι από τον οφθαλμικό μου αγνάντεμα ……και το παραθέτω διανθισμένο , αφού φουρμέλιασα ποιητικούς –πονετικούς στίχους , δροσερούς , αχνιστούς και εγκεφαλικά ψαγμένους ..
Λέει λοιπόν η αρχοντοπαραπονιάρα παθούσα … Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, να τον πηγαίνεις βόλτα σε μυρωδάτες γειτονιές να του αγοράζεις όμορφα ρούχα και φανταχτερές γραβάτες και εμπνευσμένα βιβλία ,να του μιλάς όμορφα-γλυκά και τρυφερά ,να τον πηγαίνεις ταξίδια ,να τον θρέφεις σωστά- προσεκτικά …… κι όταν τον αγαπήσεις πραγματικά θα μάθεις να απαιτείς κοντά του μόνο ανθρώπους που θα θρέψουν και την δική σου ψυχή . Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό το αλιευμένο ψυχοτίναγμα ..
Δεν είναι όμως απλό , δεν είναι εύκολο και απαλό ,δεν ευκολομανουβράρετε ,και είναι επιβεβλημένο να τον χαϊδολογούμε , και είναι χρήσιμο να τον προσέχομε για να τον έχομε σωματικά και ψυχικά ενεργό και ζωντανό.
Καθρεπτίστηκα λοιπόν ο καψερός ,ανυπόμονος ομορφονοικοκύρης και έψαχνα να βρω ευατούληδες ….αφού έξανα το ανύπαρκτο τριχοειδές μου σύστημα άνευ κτένας…. με επιμονή και προσοχή άρχισα να βλεφαρίζω τους αναρχοπερπατούντες περιφερόμενους ασκόπως και αόκνως ,τους ψευτοηγήτορες ,τους ψιθυροανύπαρκτους ….. και διεπίστωσα ότι ανελλιπώς και ασύστολα πολιτικοερωτοτροπούν αλιεύοντας γοπίδια , και παραστρατημένες στεριανές σμέρνες ταλαιπωρώντας τον άμοιρο εαυτό τους ,και κατ επέκταση και εμάς ως αμνούς οι ψευτοκυβερνώντες ….. χωρίς αιδώ και ευαισθησία ….αυτοί φίλοι μου αγαπούν τον εαυτό τους ;;;;; Απορείτε; Αμφισβητείτε ; απαντώ ευθαρσώς όχι δεν τον νοιάζονται ..και δεν ακολουθούνται και επιμένοντας λέω ..πως να απαντήσουν και να αγγίξουν τα καλώς και κακώς δρώμενα και να αγαπήσουν εμάς;;;;;ΠΩΣ οι αθεόφοβοι κηφηνομεταφορείς ;
ΠΩΣ;;;;;έψαξα να βρω αλλά δεν βρήκα όχι …τον δικό μου εαυτό για να εμπλουτίσω….
Kαι γραφοχαράζει λοιπόν η ευαίσθητη ψυχή την γλυκιά της αράδα …. Καλύτερος συνοδοιπόρος ,φίλος, εραστής ,από τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ δεν θα υπάρξει… Δεν είναι μοναδικό ,δεν είναι γλυκό και τραγανό ,δεν είναι ερωτικά εύγεστο; Γιατί;; μα πολύ απλά ό έρωτας ως τροφοδότης χαράς του εαυτού μας λειτουργεί με μυστήριους τρόπους ,δεν ρωτάει ,δεν ενημερώνει, και πολλές φορές δεν γίνεται και αντιληπτός ..Απορείτε ; εάν ναι δεν ερωτευτήκατε και δεν αγαπήσατε ποτέ αληθινά … λανθάνω ; Επιχειρήστε το και γρηγορείτε και θα χαρείτε νεοπλάσματα μου….Δώστε χαρά και ευδαιμονία στον εαυτό σας…και όπως μου λέει μια ψυχή την θετική σου ενέργεια θέλομε για αρμονικό και καλό ταξίδι .
Βέβαια οι σωστοί βιβλιομελετητές γνωρίζουν ότι δεν είναι του Γ .Ρίτσου τα αλιευθέντα είναι μιας ευαίσθητης κεράς ο όμορφος θυμός – καημός και ο εγώ απλά συμφωνώ και δεν διαφωνώ γιατί ;; απλά μεγάλωσε ο τότε ευτραφής νέος .ο εγώ ….και το ταξίδι μου γραφοαλιείς μου το θέλω ,το χρειάζομαι το επιζητώ μόνο με εκείνους που σιγοτραγουδάμε στο ίδιο ρυθμό τον ίδιο σκοπό κι ας είμαστε φάλτσοι κι άμουσοι ….και το κυριότερο – ακριβότερο λένε, γροικώ δεν κατέχω….. ότι τα γηρατειά είναι η ηλικία του ηλιοβασιλέματος .. Ναι αλλά μη βιασθείτε γιατί υπάρχουν και ηλιοβασιλέματα που όλοι βλεφαριάζουν και λαλακούν το αντιληφθήκατε ;;;;;
Απλά και κατανοητά είναι πιστεύω ,αλλά και ευκολοχώνευτα ,και πρέπει επιτέλους να χαμπαριάσομε ότι η ανηδονία είναι το καταστάλαγμα της ηλικίας μας απρόσεκτοι νεάζοντες…Ανάλυση ;δεν είναι η ώρα , η εποχή και η στιγμή δεν είναι.
Διερωτηθήκατε έντονα το διαισθάνομαι ,ψαχουλοψαχτήκατε και απορήσατε….. μα έχει αποβιβαστεί από τα πλεούμενα ο ταξιδευτής μας ,εγκατέλειψε τα όμορφα ταξιδάκια της τότε όμορφης εποχής….και απαντώ μπουμπουνιστά ποτέ ποτέ ποτέ …αλλά να σας εξομολογηθώ ένοιωσα και έπραξα αυτό που μου είπε η καρδιά μου …να ασχοληθώ με τον εαυτό μου –μας γιατί είναι επιβεβλημένο να μάθουν οι νέοι μας ότι πρέπει να τον χαϊδολογήσουν να το πιστέψουν ,να τον προσέξουν ,να τον αγκαλιάσουν για να τους αγκαλιάσουν οι συνοδοιπόροι τους και οι αγαπημένοι τους….ΑΥΤΟ ΕΠΡΑΞΑ αγαπημένοι μου γιατί όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ ένα άνθρωπο ,υψώνει ένα μέτρο το μπόϊ της ανθρωπότητας ….
Γ. ΡΙΤΣΟΣ …υπερβολικό ;;;δεν νομίζω…εγώ απλά σιωπώ και σας φιλώ εγκαρδίως…».