ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, ΝΗΣΟΣ ΑΛΙΜΕΝΟΣ
ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΙΟΝΕΣΚΟ
“ Κύριε Ιονέσκο καλημέρα σας.”
“ Μμμμ. Ας πούμε ότι είναι μέρα και ας αποδεχθούμε ότι πιθανόν να είναι και καλή”.
“Δεν σας κατάλαβα”
“Καλύτερα, άλλωστε δεν θα μουν εισηγητής του “Θεάτρου του Παραλόγου”, αν με καταλάβαιναν όλοι”.
“Μάλιστα. Μια ερώτηση, μπορώ να κάνω.;”.
“Φυσικά. Αρκεί να μην περιμένετε απάντηση”.
“Για το Λιμενικό Ταμείο Θήρας, τι έχετε να πείτε;”.
“Κρίμα!”.
“Κρίμα;. Γιατί;”.
“Διότι βιάστηκα να κόψω ρόδα μυρωμένα. Αν ζούσα σήμερα, τότε η “Φαλακρή Τραγουδίστρια”, δεν θα ήταν παρά ένα συμβατικό έργο που θα έσφυζε από ρεαλισμό”.
“Γιατί;. Νιώθετε να σας ξεπερνάει η πραγματικότητα”.
“Αγαπητέ (τρόπος του λέγειν το αγαπητέ, διότι δεν μου είστε καθόλου αγαπητός), πρέπει να αποφεύγετε τα πικρόχολα σχόλια”.
“Συγγνώμη”.
“Παρακαλώ”.
“Κατά τα άλλα; Σκυλιά, γατιά… καλά;”.
“Όλα καλά”.
“Πάντα καλά”
“Αντεύχομαι”
“Την καλημέρα μου”.
“Ευχαριστώ, υπό την προϋπόθεση, ότι είναι μέρα και όχι νύχτα”.
“Μα ο ήλιος βρίσκεται ήδη στο ζενίθ του”.
“Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και μέρα”.
“Κατάλαβα”.
“Κακώς!. Θα νιώσω αποτυχημένος, αν με καταλάβατε. Τα σέβη μου. Αντίο”.
“Ένα τελευταίο. Με συγχωρείτε. Τι κάνει η φαλακρή τραγουδίστρια;”.
“Φοράει ακόμα την ίδια περούκα. Αντίο”.
“H ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ” Πάσα ομοιότης με σύγχρονα πρόσωπα και καταστάσεις, είναι συμπτωματική. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε καν να τη φανταστεί, ο μέγας( μαζί με τον Μπέκετ) εισηγητής του “Θεάτρου του Παραλόγου”.