ΣΑΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ…
ΕΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ -ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΒΑΛΗ
Μεγαλούτσικη παρέα, σιτεμένη, βρεθήκαμε χθές στο καφενείο του Αρτίμη (Αρτέμη), στη Σαντορίνη… Είμασταν 10 άτομα. Αντροπαρέα «ολκής». Η σύνθεση, σχεδόν ετερόκλητη, με πλειοψηφία απλούς ανθρώπους, γίγαντες της καθημερινότητάς μας. Πειράγματα, γέλιο και κουβεντούλα. Τα θέματα αντρικά, Ελληνικότατα: Ολίγο από στρατό, ποδόσφαιρο και «γκόμενες»(σσ η λέξη, γυναίκα, δεν χρησιμοποιείται στις αντροπαρέες, για τους γνωστούς μάγκικους και φαλλοκρατικούς λόγους). Και η κατάληξη; Πολιτική κουβέντα…
Εκεί να δείς ,αναλυτές και αναλύσεις. Ψιλοκοντρίτσες, γκρίνιες, εν μέσω τσίπουρου και κρασιού, είναι ό τι καλλίτερο σε τέτοιες φάσεις. Ο στόμφος διάχυτος…
«Ασε μας μωρέ με τον Ψευτολόγο τον Τσίπρα…» ξεστόμισε ο Μανώλης.
Τι μας λές μωρέ Μανώλη κι εσύ με τον καρελομάτη, το σωτήρα σου, τον Κούλη…» είπε ο Παναής.
Ρίχναμε κι εμείς «λαδάκι στη φωτιά» και άναβε η ένταση. Ο Μήτσος δεν μίλαγε,όντας παληός Πασόκος, περιμένοντας όπως είπε, να ξεκαθαρίσει το θέμα με την «αρχηγία» του πολιτικού του χώρου. (Σεβαστό από την παρέα!). Και στο τέλος ο Κώστας, 70ούτης έπιασε και λίγο Μάρξ από μεριάς του λεγόμενου «ορθόδοξου» κόμματος. Άλλο κράξιμο εκεί, του στυλ:
“Τι να μας πείτε κι εσείς ρε Κουκούδια…».
Πολιτική με…επιχειρήματα δηλαδή!!! (Το πολύ καλό ήταν, που δεν είχαμε χρυσαυγίτη στην παρέα-μακριά από μας!!!).
Τα ρέστα του όμως έδωσε ο Μανώλης (εκείνος του Κούλη), όταν η κουβέντα με την σοβαρότητα, που τη διέκρινε, κινήθηκε γύρω από το ευρώ και τη δραχμή. Ανέπτυξε, μια τρομερή άποψή για τα καλά του Ευρώ, με μένος θα έλεγα, θεωρώντας καταστροφή και τριτοκοσμικό πισωγύρισμα την επιστροφή μας στη δραχμούλα (έτσι την αποκάλεσε υποτιμητικά). Είπαμε διάφορα με ένταση, χωρίς να τσακωθούμε (ευτυχώς πέρασε η εποχή των χρωματιστών καφενείων!) και εύχαρεις και ξαλαφρωμένοι, «την κάναμε»για τα «κονάκια» μας.
Φεύγοντας αισθάνθηκα ευγνωμοσύνη για τους απίθανους αυτούς τύπους, για την χαρά που μου πρόσφεραν στο τρίωρο της παρέας, Το μυαλό μου όμως, άρχισε να τρέχει σε παληές ιστορίες. Σκέφτηκα το Μανώλη, τον καθ όλα συμπαθέστατο, αγωνιστή της ζωής και της βιοπάλης… Πέντε παιδιά, μεροκάματο, θάλεγα καταραμένη φτώχεια, με αγώνα, που το Ευρώ σπάνια το «βλέπει». Και το υπερασπιζόταν με μανία. Τότε θυμήθηκα τον μπάρμπα-Γιώργη τον Μπουκουκούκια στο χωριό (συγγνώμη για τις βιωματικές μου εμμονές!!!).
Εκλογές 1963. Εποχή με «Δάφνες και Πικροδάφνες». Το συναλλακτικό εμπόριο, ακόμη πραγματικότητα. Ο μπάρμπα Γιώργης, συμπαθητικό, μικρόσωμο γεροντάκι, φτωχαδάκι, όπως οι περισσότεροι στο χωριό έπινε καφεδάκι στο Καφενείο του Κουτούζου στα Βέρβενα και …προσπαθούσε να διαβάσει την ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Η εφημερίδα είχε βασικό τίτλο «ΕΛΑΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΥΡΑΝ».
«Τι λέει ρε Γιώργη η «φηριμίδα», τον ρώτησε συγχωριανός…
«Ξέρω γώ μωρέ;» απάντησε ο συμπαθής γεροντάκος.
“Ελαιόν εις την πύραν» ξεστόμισε, τονίζοντας, ως «μορφωμένος», «σωστά»,τον τίτλο.
Και τότε «σκάει μύτη» ο άλλος μπάρμπα Γιώργης, ο εύπορος, κομματάρχης του Γέρου της Δημοκρατίας, ο οποίος άρχισε το πολιτικό «ψηστήρι» στον παππού, για να τον πείσει να ψηφίσει Κέντρο.
Ως εθνικόφρων, όπως εδήλωσε ο Μπουκουκούκιας, απέκρουσε τον αντιπαθή, πολιτικά, παράγοντα, δηλώνοντας αμετακίνητος στη ΕΡΕ.
“Μα γιατί ρε Γιώργη;» του αντιτάσσει ο Εύπορος πατριώτης μας.
“Γιατί κινδυνεύει η δραχμή», απάντησε ο γέροντας.(σσ Ήταν προπαγάνδα της ΕΡΕ ο κίνδυνος του νομίσματος).
Μετά απ αυτά ενοχλημένος ο παππούς φωνάζει τον καφετζή:
«Έλα ρε Κουτούζο, να σου πληρώσω τον καφέ.» Πάει ο καφετζής, βγάζει ο μπαρμπα-Γιώργης από την τσέπη της μαντύας (θηλυκό!) δυό αυγά, πληρώνει τον καφέ μ’ αυτά και αποσύρεται…
Έγινε βέβαια το «σώσε» στο καφενείο, αλλά για τους περισσότερους φτωχούς πατριώτες, «κινδύνευε η ανύπαρκτη στην τσέπη τους δραχμή» πράγμα, που φάνηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα που η ΕΡΕ πήρε το 70% των ψήφων…. Ευτυχώς όμως τώρα, «ξέρουμε» ως Ευρωπαίοι από Πολιτική και …λειτουργούμε «αλλέως» ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ!!!.
