ΝΙΚΟ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΜΙΑ “DE PROFUNDIS” , ΑΛΛΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ

 

 

  ZORZOS_NIK_DIMARXOS THIRASΑς ξεκινήσω με την ώρα του καφέ. Μπορεί να μου πάρει ώρες για να το διαμορφώσω πλήρως, το κείμενο. Δεν είναι απλή δουλειά το γράψιμο· να ξέρετε. Σημειώνω πάντως την ώρα. Είναι 09:53. Πρωί Σαββάτου, 12 Νοεμβρίου 2016. Γιατί, το αναφέρω;. Μάλλον, όλη νύχτα με τριβέλιζε. Οπότε αρχίζω νωρίς, για να έχω όλη τη μέρα για να μετανιώνω.

Τη χτεσινή μέρα. Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, είχαμε την καθιερωμένη τηλεοπτική συνάντηση-συνύπαρξη, με τον Παναγιώτη και τη Μαντώ στα πλατώ του Volcano TV. Κι εκεί εξέφρασα, κάποιες απόψεις, με αφορμή την τοποθέτηση του Δημάρχου Θήρας, στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο. Την οποία συνεχίζω να θεωρώ, ως την πιο βαθυστόχαστη ομιλία που έχει εκφωνήσει ποτέ. Τον δε Χρόνη Μίσσιο, που επικαλέστηκε, μεγάλο. Ως άνθρωπο. Από εκείνους που την άποψη ζωής, τη μετουσιώνουν σε στάση ζωής. Χωρίς εκπτώσεις. Κι αυτό πλήρωσε.

Αν και… Θα  συνιστούσα ( με το θάρρος της οικειότητας του ενικού που ΜΑΣ έδωσες) στον αγαπητό Νίκο, να αντλήσει την έμπνευσή του την επόμενη φορά από ένα άλλο γράμμα. “Πολιτικά δεν έχω, επίσης, τίποτα να αφήσω. Ο,τι είχα, το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό”. Ήταν το αποχαιρετιστήριο γράμμα, του Χαρίλαου Φλωράκη.

Γιατί αν και ο Νίκος, βιολογικά θα είναι για πολλές ακόμα δεκαετίες εδώ· πολιτικά, έδειξε ότι μπούχτισε. Κουράστηκε. Και δεν νομίζω πως είμαι ο μόνος που το είδα. Αλλά, ακόμα κι έτσι, ας είναι. Ας είμαι ο μόνος που είδα, τα βαθιά ραγίσματα στις βεβαιότητές του Νίκου. Ας είμαι ο μόνος που ΤΟΝ είδα, να αντικρίζει με θλίψη και μελαγχολία, την απόσταση από αυτόν που με αυταπάρνηση υπηρέτησε τόσες δεκαετίες. Τον πολίτη. Το έκανε κάποτε. Με τον δικό του τρόπο. Αλλά είπαμε, υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος και ο δικός μας τρόπος. Ο δικός μας, είναι σωστός ή λάθος, αλλά είναι “δικός μας”. Και είναι το μόνο που μας ανήκει.

Νίκο, νομίζω πως κατάλαβες ότι από ένα σημείο και μετά, έχασες (ή μήπως εγκατέλειψες;) το δικό σου τρόπο. Αναζήτησες με ακατανόητη επιμονή και προσήλωση, το σωστό τρόπο. Και κατέληξες με ένα κακοραμμένο και άκομψο κοστούμι, από δεύτερο χέρι.

Στην εμφάνιση λοιπόν με τη Μαντώ και τον Παναγιώτη, είπα ονόματα και διευθύνσεις. Νέα Αρχή. (Restart) που λένε στο χωριό μου. Δομικό ανασχηματισμό. Δομικό. Κάποια, πρόσωπα που κατονόμασα θεωρώντας πως πρέπει να φύγουν, θίχτηκαν. Αποδεκτό. Αλλά ας μάθουν, πως κάποιοι ρόλοι, μας υπερβαίνουν. Όχι λόγω έλλειψης διάθεσης ή ταλέντου, αλλά επειδή το κέντρο βάρος μας είναι αλλού. Εκεί μάθαμε. Εκεί λειτουργούμε.

Το δεύτερο που εξέπληξε πολλούς. Το κάλεσμα στην Αντιπολίτευση, να αναλάβει κρίσιμα πόστα. Όχι, δεν θα ήθελα να δω τον Δήμαρχο του 70% και του 51% να μεταβάλλεται σε επαίτη συναινέσεων. Να ξανα-ανακαλύψει τη γενναιότητα που επέδειξε όταν έσωσε το Καστέλι του Πύργου του ζητώ. Τότε, δεν συγκρούστηκε μόνο. Μίλησε, έπεισε, υποχώρησε και τελικά το πέρασε. Το έκανε αυτονόητο.

Ας επαναλάβω λοιπόν εν συντομία, τα όσα είπα!

Το Λιμενικό Ταμείο στο Γιώργο Χάλαρη, με την προκλητική προτροπή: “Για να δούμε εσύ ρε Γιώργο που σε κάθε ευκαιρία ξιφουλκείς, θα βάλεις τάξη στο μαγαζί; Πάρε και το Γρατσία μαζί σου, που ξέρει.”.

Τον ΔΑΠΠΟΣ στον Ορφανό, μαζί με τον Αντώνη Χάλαρη.

Τον έλεγχο των Υπηρεσιών (σε άτυπο ρόλο, αλλά αποφασιστικό και “εν λευκώ”) στην Κίτσου.

Άτυπο επίσης, αλλά διευρυμένο και ισχυρό ρόλο σε θέματα κοινωνικής μέριμνας, παιδείας και δημοσίων μεταφορών (ΚΤΕΛ κ.λ.π), στη Μαρία Αργυρού.

Από τους ακραιφνώς δικούς του, σοβαρή αναβάθμιση- ταρακούνημα του Μάρκου Καφούρου. Δηλαδή; Και η Καθαριότητα, στον τομέα του. Φτάνουν πια οι δαντελένιοι ρόλοι και τα λαμπερά παρίσταμαι. Επιστημονική συγκρότηση έχει. Ικανότητες έχει. Ας τιθασεύσει λοιπόν τη φιλοδοξία του στο απλό. Στην καθημερινότητα. Το πιο σημαντικό, δηλαδή. Για να τσαλακωθεί, αν τολμάει Για να είναι υπόλογος και να αποδείξει πως έχει και το κύρος να επιβληθεί. Η Γραβάνη, η Καραμολέγκου και ο Καφιέρης καλά τα πάνε. Λιγότερη μοναξιά, χρειάζονται.

Και ποιος είπε πως πρέπει να έχεις Νίκο, τέσσερις αντιδημάρχους. “Μέχρι τέσσερις” μπορείς. Ακόμα και 2 μια χαρά θα είναι. Αρκεί αυτό το Συμβούλιο Αποτροπής των Χειρότερων, να λειτουργήσει, σωστά. Πράγμα που σου ομολογώ, πως δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα γίνει.

Και τέλος: Άλλο ο περιστασιακός τσαμπουκάς, κι άλλο η γενναία και συνεπής στάση. Συνεπής και με κόστος, όπως του συχωρεμένου του Μίσσιου καληώρα. Αν στα δύο – δυόμισι χρόνια που σου απομένουν Νίκο (ξαναλέω, εσύ μου επίτρεψες τον ενικό), δείξεις ανυποχώρητος και γενναιόδωρος, θα είσαι ο κερδισμένος. Ακόμα κι αν χάσεις. Αυτό το “My Way” που λέγαμε.

ΥΓ. Για το καφενείο, έχεις δίκιο. Είναι ο μόνος χώρος άμεσης Δημοκρατίας που μας απέμεινε. Και τον επόμενο καφέ, στον κερνάω.

ΥΓ2. Μόλις μια ώρα μου πήρε. Μάλλον τα σκεφτόμουν καιρό.

Save

Save

Save

Save

Save

Save

Save

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *