“ΚΑΤΙ ΚΑΝΑΜΕ” ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
Σκέφτηκα, ότι θα είχα πολλά να γράψω για την απουσία κάποιων από την εθελοντικό καθαρισμό του προαυλίου του Νοσοκομείου. Αλλά πάλι, γιατί;. Αφού αυτούς που ήθελα, τους είδα εκεί. Τους “παντός καιρού”. Αυτούς που έχουν ξεπεράσει το εξελικτικό στάδιο του “Homo Frapuccinious” και “Homo canapedocritikus”. Που δεν μοιάζουν με τους βαθυστόχαστους φιλοσόφους του “ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους”, τους εμβριθείς αναλυτές τύπου “που είναι οι αρμόδιοι οεο;” και τους συνήθεις “αγωνιστές” που εξαντλούν τους αγώνες τους σε επιτροπές, ακόμα κι αν αυτές είναι “στήριξης των Ανυδριωτών αγελαδοτρόφων”.
Με άλλα, λόγια, βρεθήκαμε οι συνήθεις ανύποπτοι.Με τους φίλους που γνώρισα και γνωρίζω, εδώ και πολλά χρόνια. Κι αν όλοι εμείς είμαστε μια παρέα, που βρισκόμαστε σε κάθε εθελοντική δράση, σαν να κάνουμε βεγγέρα, είδα και κάποιους άλλους που μας έβαζαν τα γυαλιά. Σαν τον κύριο Χαράλαμπο Πρέκα. Αγρότη. Που ήρθε, έπιασε ένα κομμάτι γης και φαινομενικά αργά, αλλά αποτελεσματικά, το “σκούπισε”, από αγριόχορτα και ξερόκλαδα. Και την ώρα που εμείς οι ενθουσιώδεις -τρομάρα μας!- εθελοντές -ξανά τρομάρα μας!- ιδρωκοπούσαμε και μας είχε πιάσει η μέση μας, αυτός είχε γεμίσει ήδη το φορτηγάκι του με ζιζάνια, υπολείμματα κλαδέματος και φρύγανα.
Αλλά πάλι, κάτι κάναμε. Κι αν χρειαστεί, θα ξαναπάμε. Για κανέναν πρωθυπουργό και καμία κυβέρνηση, όπως θα πουν οι συνήθεις “Homo Frapuccinious”, αλλά γιατί όταν λέγαμε, ότι, το Νοσοκομείο μας, το θέλουμε ανοιχτό και Δημόσιο, το εννοούσαμε και το εννοούμε.
ΥΓ. Κι επειδή σε ξέρω αφυπνισμένε Φραπουτσινόβιε. “Αφού το κάνετε εθελοντικά, γιατί το διαφημίζετε;”, δεν ήθελες να πεις;. Λοιπόν κανένας από τους συμμετέχοντες, δεν ήθελε εκ των υστέρων δημοσιότητα. Για να σου τη σπάσω, το κάνω. Γκέκε;. Άντε, και πέρασε η ώρα. Πήγαινε για καμμιά επαναστατική μπύρα τώρα.
Και βέβαια εξαιρώ τους πολλούς που για αντικειμενικούς λόγους, δεν μπορούσαν να έρθουν.
